30 اکتبر 1985 شاتل فضایی چلنجر در بیست و دومین مأموریت شاتل با نام اس‌تی‌اس-61-ای به فضا پرتاب شد. این مأموریت، ماژول آزمایشگاه فضایی ناسا و آژانس فضایی اروپا را با 76 آزمایش علمی به مدار برد و موفقیت‌آمیز اعلام شد.

پرتاب اس‌تی‌اس-61-ای

شاتل فضایی چلنجر ساعت 12:00 بعدازظهر از مجتمع پرتاب 39A در مرکز فضایی کندی فلوریدا بلند شد. این اولین مأموریت شاتل فضایی بود که عمدتاً توسط کشور دیگری، یعنی آلمان غربی، تأمین مالی و اجرا شد.

همچنین تنها پرواز شاتل بود که با هشت سرنشین پرواز کرد. اعضای فضاپیما شامل «هنری هاتسفیلد» (فرمانده) «استیون ناگل» (خلبان)، «بانی دانبار»، «جیمز بوچلی»، «گیون بلوفورد» (متخصصان مأموریت)، «ارنست مسرشمید» و «ریچارد فورر» از آلمان غربی، همراه با اولین فضانورد هلندی، «ووبو اوکلس»، از آژانس فضایی اروپا که همه متخصصان بار بودند، می‌شد.

وظیفه اصلی اس‌تی‌اس-61-ای، انجام یک سری آزمایش بود که تقریباً همه مربوط به عملکردهای ریزگرانش می‌شد.

دو مأموریت دیگر، استقرار ماهواره GLOMR و اجرای پنج آزمایش پردازش مواد بود که در یک محفظه جداگانه از مدارگرد نصب شده بود.

آزمایشات و نتایج

ناسا شاتل فضایی را اداره می‌کرد و مسئولیت ایمنی و عملکردهای کنترل کلی در طول پرواز را بر عهده داشت. آلمان غربی نیز مسئول تحقیقات علمی در این مأموریت هفت روزه بود. آزمایش‌های این مأموریت فراوان بود و در زمینه‌های زیادی صورت گرفت.

درزمینه فیزیک سیالات، آزمایش‌هایی در مویینگی، همرفت مارانگونی، پدیده‌های انتشار و نقاط بحرانی انجام شد. آزمایشات انجماد؛ رشد تک کریستال و کامپوزیت‌ها بودند.

مطالعات بیولوژیکی نیز شامل عملکرد سلول، فرآیندهای رشد و توانایی گیاهان برای درک گرانش بود. آزمایشات پزشکی درباره ادراکات گرانشی انسان، فرآیندهای سازگاری آنها در فضا و مطالعات تعامل سرعت-زمان افرادی که در فضا کار می‌کنند، بود.

فضانوردان مدار به دو گروه تیم تقسیم شدند و در شیفت‌های کاری مشغول بودند تا اطمینان حاصل شود که کارهای آزمایشگاهی 24 ساعته انجام می‌شود.

ماهواره GLOMR با موفقیت مستقر شد و پنج آزمایش نصب‌شده روی ساختار جداگانه پشت ماژول مدارگرد داده‌های مفیدی را به‌دست آوردند.

اس‌تی‌اس-61-ای آخرین پرتاب موفقیت‌آمیز شاتل فضایی چلنجر بود و این فضاپیما در پرتاب بعدی نابود شد.