متن سخنان این مترجم قرآن کریم و محقق اسلامی به شرح زیر است:

چرا رسیدن به مقام یقین سخت است؟

انسان موجودی است که به او قدرت و توانایی‌های مختلف و گوناگونی داده شده است و در قرآن موجودی ممتاز و برتر به شمار می‌رود. خداوند در آیات بسیاری از انسان تعریف کرده است و انسان را به ویژگی‌های مختلفی ستوده است. یکی از مهمترین این صفات در انسان، علم و دانش است.

خداوند در اولین آیاتی که بر پیامبر (ص) وحی شد، موضوع علم و تعلیم را بر پیغمبر (ص) وحی فرمود: «اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِی خَلَقَ؛ خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ عَلَقٍ؛ اقْرَأْ وَرَبُّكَ الْأَكْرَمُ؛ الَّذِی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ؛ عَلَّمَ الْإِنْسَانَ مَا لَمْ یَعْلَمْ». خداوند آنچه را که انسان نمی‌دانست به او تعلیم داد.

اگرچه انسان مورد تعلیم خداوند قرار گرفته است، اما علم انسان کامل نیست. انسان‌ها در بسیاری از موارد دچار خطا و اشتباه می‌شوند؛ از امور روزمره گرفته تا امور پیچیده و دقیق فکری و ذهنی. چون انسان خطا در دانش و معرفت و علم دارد، مقام یقین که مقامی برجسته برای او به شمار می‌رود، به آسانی حاصل نمی‌شود.

«یقین» یعنی انسان در حقایق عالم به چنان معرفتی دست پیدا کند که هیچ شک و تردیدی در وجود او راه نداشته باشد. تمام شک‌ها، گمان‌ها، وهم‌ها و خیالات از بین رفته باشد و مسئله در برابر چشم انسان به وضوح و شفافیت کامل قرار گرفته باشد؛ طوری که انسان بتواند نسبت به آن یقین حاصل کند.

خداوند در قرآن کریم به پیغمبر اکرم (ص) می‌فرماید آنقدر خدا را بپرست تا به یقین برسی. زیرا یقین مقام بالایی است و مرتبه‌ای نیست که به آسانی به دست آید.

دلیل گناه کردن انسان چیست؟

اگر ما نسبت به خداوند و روز قیامت یقین داشتیم گناهی مرتکب نمی‌شدیم. گناه به این دلیل از انسان سر می‌زند که انسان دانش دارد اما دانش او به یقین تبدیل نشده است. این دانش در درون انسان درونی نشده و بر قلب او ننشسته است و به این ترتیب به یقین تبدیل نشده است.

ما برای استدلال برخی موضوعات و احکام اسلامی دانش داریم اما نسبت به دانش خود عامل نیستیم؛ به این دلیل که می‌دانیم اما یقین نداریم. به عنوان مثال همه ما اعتقاد داریم که از مرده عملی سر نمی‌زند اما اگر در کنار جسدی قرار بگیریم از آن می‌ترسیم و دچار وهم و خیالات می‌شویم. این اتفاق به دلیل نداشتن یقین در مورد دانش خود است.

همین نکته در قبال مسائل مهم عالم هستی، اهمیت بیشتری پیدا می‌کند. مواردی مثل اعتقاد به خدا، بهشت و جهنم، روز قیامت و…

چه چیز ما را به یقین می‌رساند؟ حجت. حجت است که ما را به یقین می‌رساند. حجت یعنی حقیقتی که بر انسان وارد می‌شود و تمام شک‌ها و تردیدها را از بین می‌برد و دل انسان را مطمئن به باور درست خود می‌کند.

اینکه امام زمان (عج) را حجت می‌نامیم به همین دلیل است، یعنی وقتی وجود مقدس حضرت ولیعصر ارواحنا فداه تشریف می‌آورند، تمام شک‌ها و تردید‌ها از بین می‌رود و آفتاب یقین در عالم هستی طلوع می‌کند. و این معنای حقیقی حجت است.

منزلت والا و بی‌نظیر حضرت زهرا (س) در کلام امام معصوم

امام محمد باقر (ع) فرمودند: «ما حجت‌های خداوند بر مردم هستیم، یعنی مردم به واسطه ما یقین به حقایق عالم پیدا می‌کنند. اما مادر ما حضرت فاطمه زهرا (س) حجت خداوند بر ما است.» از این روایت جایگاه حضرت فاطمه زهرا (س) مشخص می‌شود؛ یعنی حقیقتی که عالم هستی را در برابر چشم امامان معصوم علیهم السلام چنان شفاف و نورانی می‌کند که عالم در محضر آنها قرار می‌گیرد و آن، نور مقدس حضرت فاطمه زهرا (س) است.

اصولاً زهرا به معنی نورافشان و درخشان است. وقتی زهرا (س) طلوع می‌کند پرده‌های شک کنار می‌رود و امام معصوم به منبع یقین متصل می‌شود. این مقام بسیار والای حضرت زهرا سلام الله علیها است.

دل همه مردم به نگاه حضرت ولی عصر ارواحنا فداه گرم است و دل آن حضرت به نگاه حضرت فاطمه زهرا (س) گرم است. این شخصیت، جایگاه و شأن آن حضرت است.

حضرت زهرا (س) را شخص معمولی فرض نکنید که مانند سایر انسان‌ها روزی به دنیا آمد، روزی از دنیا رفت و مورد کتک و صدمه قرار گرفت؛ درست است که همه این اتفاقات روی داد، اما نور حضرت فاطمه زهرا (س) از پیش از خلقت این دنیا بوده است و شاید ما در روز قیامت گوشه‌ای از درخشندگی او را متوجه شویم.

امروز هم هر جا حضرت ولی عصر (ع) با گرهی مواجه شود به واسطه حضرت فاطمه زهرا (س) گره‌ها باز می‌شود. می‌فرمایند حضرت فاطمه زهرا (س) را واسطه قرار داده و به مادرمان متوسل می‌شویم تا گره‌ها باز شود.

ما هم فرصت حضور در مجلس روضه حضرت زهرا (س) را غنیمت بدانیم و از حضرت زهرا (س) حاجت‌های بزرگ بخواهیم؛ ظهور امام زمان (عج) را بخواهیم که با ظهور آن حضرت همه مسائل و مشکلات حل خواهد شد. معرفت بخواهیم، دانش و تقوا بخواهیم. چیزی بخواهیم که برای ما در دنیا و آخرت فایده‌دار باشد.

انتهای پیام/