کارکنان بیمارستان در هر شیفت کاری خود تا ۱۰۰۰ صدای زنگ هشدار می‌شنوند و این اضافه‌بار حسی، به‌قیمت جان صدها نفر تمام می‌شود. اما تحقیقات جدید نشان می‌دهد که می‌توان با کاهش میزان آزاردهندگی تجهیزات حیاتی بیمارستان‌ها، وضعیت را به‌طرز چشمگیر بهبود داد.

هرکسی که قدم در بیمارستان گذاشته باشد (چه به‌عنوان بیمار و چه به‌عنوان عیادت‌کننده) به‌خوبی می‌داند که صداهای هشدار بی‌وقفه تا چه اندازه می‌توانند آزاردهنده باشند. صرف‌نظر از اینکه در کدام قسمت از بیمارستان حضور دارید، فرار از این سروصدا کار بسیار دشواری است. پل مک‌کلور به‌عنوان پرستار سابق آی‌سی‌یو، این صداها را بارها تجربه کرده بر این باور است که مطابق قانون مورفی تمام این صداهای هشدار به یک‌باره خاموش می‌شوند.

درحالی‌که صداهای هشدار می‌توانند اطلاعات مهمی را درمورد ایمنی بیماران منتقل کنند، متخصصان مراقبت‌های بهداشتی ممکن است در هر یک از شیفت‌های خود در معرض هزار صدای هشدار قرار بگیرند. بااین‌حال یک مطالعه نشان می‌دهد که تنها ۱۵ درصد از همه‌ی زنگ‌های هشدار در محیط بخش مراقبت‌های ویژه، از نظر بالینی مرتبط هستند.

اهمیت هشدارهای بالینی برای مراقبت‌های بهداشتی به معرفی استانداردهای جهانی برای اطمینان از ثبات رویه بین شرکت‌های تولیدکننده منجر شد؛ در نتیجه اکنون بسیاری از صداهای هشدار از نظر طنین (حالت یا کیفیت صدا)، فرکانس و تن صدا مشابه هم هستند. محققان در مطالعه‌ی خود صداهای مختلف موسیقی را آزمایش کردند تا دریابند چگونه می‌توان زنگ‌های هشدار بیمارستان‌ها را بهبود بخشید.

جوزف شلزینگر و مایکل شوتز از سال ۲۰۱۵ به بررسی این موضوع پرداخته‌اند که چگونه طنین ممکن است به صداهای ملایم‌تر امکان دهد تا توجه پرسنل پزشکی پرمشغله را به‌خود جلب کنند. شلزینگر به‌عنوان متخصص بیهوشی در مرکز پزشکی دانشگاه واندربیلت ایالات متحده مشغول‌به‌کار است و شوتز به‌عنوان محقق شناخت موسیقی در دانشگاه مک‌مستر کانادا فعالیت می‌کند.

شلزینگر و شوتز دریافتند که صداهایی با طنین ضربه‌ای، حتی در صداهای پایین نیز شامل انفجارهای کوتاه انرژی با فرکانس بالا و برجسته می‌شوند؛ درست مانند زدن لیوان‌های نوشیدنی به یکدیگر. صداهای بلند و مسطح بدون اجزای فرکانس بالا مانند صدای بوق دنده‌عقب کامیون ازبین می‌روند.

محققان پس از انتخاب ۴۲ شرکت‌کننده‌ی ۱۷ تا ۲۳ ساله با شنوایی طبیعی، ۶ زنگ هشدار طبیعی را به آنان ارائه کردند. نیمی از این صداهای هشدار در طنینی مطابق با زنگ استاندارد طراحی شده بود و نیم دیگر در زنگی جدید براساس صدای سنتور چوبی. این ساز کوبه‌ای به‌دلیل دلنشین‌بودن و توانایی شنیده‌شدن در بین سازهای رقیب انتخاب شد. محققان در آزمایش خود به ارزیابی میزان آزردگی درک‌شده توسط شرکت‌کنندگان از صداهای مختلف و توانایی این افراد در تشخیص آن‌ها پرداختند.

جایگزینی ساده‌ی طنین صدا، حس آزردگی از زنگ هشدار را به میزان چشمگیری کاهش داد. صدای ضربی پیچیده در مقایسه با زنگ‌های استاندارد که به‌طور گسترده در دستگاه‌های پزشکی مورد استفاده قرار می‌گیرند کمتر آزاردهنده تلقی می‌شود. محققان همچنین دریافتند که تشخیص ملودی‌های زنگ در صدای صوتی غنی از بوق‌های استاندارد بیمارستان دشوارتر است.

محققان می‌گویند: «تحقیقات اخیر نشان داد که طنین‌های آهنگین می‌توانند به‌طور قابل‌ملاحظه‌ای مزاحمت درک‌شده را بدون آسیب‌رساندن به یادگیری زنگ هشدار کاهش دهند. این تحقیقات گامی مفید برای بهبود طراحی صدای زنگ هشدار و درعین حال اجتناب از مشکلات موجود در مورد صداهای زنگ بیش‌ازحد در میان دستگاه‌های پزشکی ارائه می‌دهند.»

تحقیقات آینده به بررسی این موضوع خواهند پرداخت که چگونه صداهای مهم بر سایر موضوعات مهم ادراکی مانند قابلیت تشخیص زنگ تاثیر می‌گذارند. پژوهشگران در قسمت دیگری از مقاله‌ی خود می‌نویسند: «همان‌طور که صدای آلات موسیقی منعکس‌کننده‌ی قرن‌ها نوآوری شنیداری و هزاران ساعت تمرین فردی است، ما بر این باوریم که طراحی هشدار موسیقیایی می‌تواند به بهبود نظارت، مراقبت و ایمنی بیماران منجر شود.»

نتایج مطالعه در ژورنال Perioperative Care and Operating Room Management منتشر شده است.