راه آرمان»؛ دهم آبان ۱۳۴۲، در روستای كشكوئيه از توابع شهرستان رفسنجان زاده شد. وی تا چهارم ابتدايی درس خواند. پاسدار بود، سرانجام يكم آذر ۱۳۵۹، در چابهار هنگام درگيری با اشرار بر اثر اصابت گلوله، شهيد شد.
در ادامه بخشهایی از وصیتنامه شهید «عباس رکنی» را مرور میکنیم:
بسم الله الرحمن الرحیم
با سلام و درود فراوان به رهبر كبير انقلاب اسلامى ايران، اين رهبرى كه عمرش را در راه جمهورى اسلامى گذرانده است. سلام بر رزمندگان اسلام كه در جبهههاى حق عليه باطل میجنگند و درود گرم ما به رزمندگان جان بر كفى كه به نداى هل من ناصر ينصرنى حسينى لبيک مىگويند و به پيشواز شهادت مىشتابند و هيچگونه ترس و هراسى بهدل راه نمىدهند.
سلام بر شهيدان راه الله، آن شهيدانى كه دست از جان و مال خويش كشيدند و تنها براى خدا جهاد كردند و شهيد شدند، مانند شهيد صد پاره محراب مدنى، دستغيب، بهشتى، رجايى، باهنر و هزاران شهيد ديگر كه با خون خود درخت اسلام را آبيارى كردند.
هيهات كه چندين سال از عمرم گذشت و هنوز اندر خم يک كوچهام. خيلى دلم مىخواهد پر بگيرم و از اين قفس دنيا نجات يابم ولى چه كنم؟ كه گناهان بسيار دارم و هر روز بر بار گناهانم افزوده مىشود!
مادر جان اگر ناراحت شديد و خواستى برايم گريه كنيد برو در كنار آن طفلهاى پدر از دست داده و براى آنها گريه كن، برويد و در گوشهاى بنشينيد و به ياد سيدالشهدا حسينابنعلى(ع) گريه كنيد و بر خود ببال و افتخار كن كه توانستى امانتى را كه خدا به تو سپرده بود چنين تربيت كنى و در راهش هديه بدهى ناراحت نباش و بگو خدايا تو را شكر میكنم كه به من توفيق دادهاى فرزندى را بزرگ كنم و تقديم انقلاب اسلامى ايران كنم.
ناراحت نباش زيرا شهيدان زندهاند و نزد خدا روزى مىخورند، مادر من شما را خيلى دوست دارم، ولى اسلام را بيشتر دوست دارم و میروم تا راه شهيدان را ادامه دهم اگر در خانه بنشينيم و دست روى دست بگذاريم به شهيدان خيانت كردهايم، مادرجان میروم تا آخرين قطره خونى كه در رگهاى بدنم جريان دارد به پاى درخت اسلام بريزم، ما بايد از على اصغر ۶ ماهه حسين(ع) درس بگیریم، آن طفل شيرخوارى كه در گهواره به نداى پدرش و امامش لبيک گفت.
بايد از حبيبابنمظاهر درس بگيريم آن پير جوانمردى كه دو مرتبه جانش را فداى اسلام كرد. از طرف من اين پيام را به دوستانم برسانيد و بگوييد كه براى سلامتى رهبر دعا كنند و از قران پيروى کنید و از روحانيت جدا نشويد و پشت جبهه راحفظ كنيد و تا مىتوانيد رزمندگان جبهه را يارى كنيد.
پدر و مادر عزيزم، خيلى شرمندهام اگر نتوانستم حق شما را نسبت به خود ادا کنم و گاهى با شماها تندى کردم، اگر ناراحتى از من ديديد مرا ببخشيد، در مرگم گريه نكنيد و فقط صبر و استقامت را پيشه كنيد.
منبع: نوید شاهد
انتهای خبر/طالبی https://armanekerman.ir/vdcgqq9qnak9tu4.rpra.html
armanekerman.ir/vdcgqq9qnak9tu4.rpra.html