وصیت‌نامه شهيد محمد زارع‌پور:

وصیت را از اجتماع شروع می‌کنم که خانواده ام در آن خلاصه می شود و جزئی از اجتماع می‌باشد.

اول از همه مسئله جنگ را فراموش نکنید بدانید هیچ‌کس مگر به اجل خود  و در وقت معین خواهد مرد، چه در دل خار و زیر آتش که بهترینش است و چه در زیر لحاف خواهد مرد، پس چه بهتر که بهترش شامل حال ما گردد و ما هم به مرگ سرخ بمیریم.

بعد مسئله وحدت و یکپارچگی شما لازم است، با همه ارگانها انقلاب و اسلام یار و مددکار باشید، هر کس امروزه یاری سپاه و امثالهم باشد، یاری اسلام است.

و شما برادران. پاسدارم عزیزان اسلان یاران حسین عاشقان پیروزی حق بر باطل شما باید الگو باشی دو در همه کارهای اسلامی و انسانی کاری نکنید که خدای نکرده دشمن از شما نقطه ضعف بگیرد، حمل انقلاب وظیفه سنگینی است بر دوش شما که باید او را با پیروزی کامل به جهان عرضه دارید، حرف زیاد است اما وقت کم است.

شما پدرم می دانم ناراحت هستید باشد برای رضای خدا ارزش دارد، می‌دانم سال‌ها عمرت را به پایم گذراندید تا شاید در وقت پیری عصای دست شما باشم، اما با این مشقت و درد می‌دانی اسلام خون می‌خواهد نتیجتاً این ماها و مستضعفین هستیم که به فکر پیروزی اسلام هستیم نه آن سرمایه‌دارانی که راحت خورده و خوابیده‌اند و درد اسلام و جامعه اسلامی را نمی‌دانند. فقر را ندیده‌اند، بهترین ماشین و خوراک و پوشاک را دیده‌اند. پس او به فکر ماها نیست این ماها هستیم که باید به فکر اسلام و مستضعفین جامعه باشیم پس صبر پیشه کن و دردها را تحمل کن برای خدا فقط.

انتهای خبر/ پسند https://armanekerman.ir/vdcaaun6a49nyw1.k5k4.html