وزیر علوم، تحقیقات و فناوری با صدور حکمی، دکتر علیرضا رهایی را به عنوان سرپرست دانشگاه صنعتی امیرکبیر منصوب کرد. این призначення در سیاق حمایت از دانشگاه‌های علم و فناوری در ایران قرار دارد که در تلاش برای تحقق اهداف نظام علم و فناوری هستند. انتظار می‌رود دکتر رهایی با پیروی از آموزه‌های اسلامی، مبانی علمی و روحیۀ انقلابی و توجه به راهبردهای اساسی دولت مردمی، نقشی شایسته در تحقق اهداف نظام علم و فناوری به ویژه «تقویت ارتباط دانشگاه با جامعه و صنعت» به انجام رساند.
اهمیت این روندها مهم است زیرا نشان می‌دهد که کشور در تلاش برای تحولدهیِ دانشگاه‌ها و ضرورت ارتقای سطوح علمی است. تعامل بین دانشگاه و صنعت می‌تواند منجر به حرکت در مرزهای دانش و دستیابی به مرجعیت علمی شود.
با این حال، وجود این تعامل از یک سو می‌تواند به خلل و فرسایش روحیه انقلابی دانشگاه‌ها منجر شود. در این جهت تا چه حد وزارت علوم با دانشگاه‌های ایرانی همکاری می‌کند؟ نقش دانشگاه‌ها در ترویج درک کاربردی علوم و فنون چیست؟
در چارچوب تحقق “تمدن نوین اسلامی”، چه دستاوردهای مثبتی انتظار می‌رود؟ بحران‌های اقتصادی ایران می‌تواند چه نفسی تازه به دانشگاه‌های علم و فناوری بدهد؟ حدوداً چه اعتباری باید برای رهایی برای تحقق اهداف نقش بسیاری دارد؟ تنها از مسئولیت یک مقام اجرایی خبر داده است.
از سوی دیگر، کجا باید از پنجره‌های مواجهه بزنیم تا مانع از خلل‌زده شدن روحیۀ انقلابی و نامتخلف شدن اساتید می‌شویم؟ در دانشگاه‌های ایران چه هستند مهم‌ترین روندهای توانمند‌سازی برای آمیختن علم و روحیۀ انقلابی و عناصر از ویژگی های فردی دکتر علیرضا رهایی است؟ و او چگونه می‌تواند با در کار؛ نهایت رضایت خود را برای او از دستگاههایی بگیرد که به او وظایف دو تا سه ساله بهترین عالیتر است؟