روزنامه فرهیختگان وابسته به دانشگاه آزاد، در یادداشتی، از پست توییتری سرپرست اداره کل برنامه‌های سیاسی صدا و سیما که وزیر بهداشت را هم‌ردیف منافقین قرار داده بود، به شدت انتقاد کرد.
در این یادداشت آمده است: کاش روی میز همه سیاستمداران، روزنامه‌نگاران و مدیران رسانه‌ای تابلویی می‌گذاشتند و روی آن با خط درشت می‌نوشتند: «در عصبانیت نه حرف بزنید، نه چیزی بنویسید، نه تصمیم بگیرید.» عصبانیت سم مهلک عقل سیاسی است، چون واقعیت، تدبیر و مصلحت را به‌یکباره آتش می‌زند و دود هوا می‌کند.
موضعی که مدیر رسانه‌ای در عصبانیت می‌گیرد معمولا نه قابل‌دفاع است و نه تیر شلیک‌شده قابل‌جبران. مصداق بزرگ این حرف توییت (به زبان جدید پست در پلتفرم ایکس) یک روزنامه‌نگار باسابقه و مدیر ارشد سیاسی فعلی تلویزیون است که علیه جلسه کاری گزینه دولت برای وزارت بهداشت با رئیس نهاد نمایندگی مقام‌معظم‌رهبری در دانشگاه‌ها و برخی از اعضای شورای نمایندگان نهاد در دانشگاه‌ها زده شد. او عکس یادگاری پایان جلسه با ظفرقندی را برابر با عکس یادگاری با منافقین در پادگان اشرف دانسته است. موضعی که باید جبران شود.
مدیر محترم حوزه سیاسی تلویزیون حتما می‌داند برگزاری جلسه مجموعه‌ای مثل نهاد رهبری با گزینه وزارت بهداشت دولت طبیعی است و معمولا آدم‌ها در چنین جلساتی عکس هم می‌گیرند. اگر جناب ظفرقندی که در زمان نوشتن این یادداشت وزیر بهداشت قانونی کشور است با منافقین برابری می‌کند، رئیس‌جمهوری که او را انتخاب کرده چه صفتی دارد؟ و کاندیدای رقیب او در انتخابات که با احترام با پزشکیان رفتار می‌کرد مصداق چیست؟ شاید اگر جناب روزی‌طلب به انتشار عکس مسئولان رسمی نهاد نمایندگی رهبری با وزیر پیشنهادی اعتراض می‌کرد و آن را مصداقی از تحت‌تاثیر قرار دادن نمایندگان مجلس می‌دانست، منطقی بود و جای نقد نداشت.
حتما جلسه گذاشتن مسئولان نهاد با جناب ظفرقندی برای بررسی برنامه‌های او و پاسخ به شبهات بوده است. تقریبا این معنا در بیانیه روابط عمومی نهاد اعلام شد، ولی انتشار عکس شیطنت رسانه‌ای بوده است که به‌معنای اعلام حمایت نهاد نمایندگی رهبری قابل‌تعبیر است. هرچند همان بیانیه توضیح داده که جلسه برای هفته گذشته بوده و مقصود هم سیر طبیعی بررسی برنامه‌ها بوده، اما موضع شوکه‌کننده این مدیر مهم صداوسیما خالی از این منطق است. او گزینه دولت برای وزارت بهداشت را مصداق منافق درون اشرف می‌داند.
حالا سوالی که مطرح می‌شود این است که تکلیف تلویزیون در زمان وزارت جناب ظفرقندی چیست؟ یعنی رسانه ملی می‌خواهد با وزیر بهداشت قهر کند یا خودش هم مصداق عکس گرفتن با منافقین می‌شود؟! با این منطق حیرت‌آفرین مدیر محترم تلویزیون تکلیف آنتن با روحانیون محترم نهاد رهبری چیست؟ این زنجیره سوالات را می‌توان تا آخر ادامه داد.
مساله بغرنج‌تر نگرانی درباره دیدگاه مدیران تلویزیون نسبت به مسائل سیاسی است؛ دیدگاهی که در آن مخالفت با یک انتخاب دولت این‌گونه تعریف شده و سقف یک موضع رادیکال جابه‌جا می‌شود، چگونه می‌تواند از موضع رسانه ملی از منطق انقلاب اسلامی دفاع کند؟ شاید همین یک توییت پاسخی کوتاه و کوبنده به بسیاری از سوالات ما درخصوص ضعف‌های تلویزیون در جذب مخاطب باشد.
نکته آخر اینکه این رادیکالیسم بدون ترمز به دولت محترم مجوز استفاده غیرمنطقی از نام و اعتبار رهبری را نمی‌دهد. هرقدر به موضع این مدیر تلویزیون انتقاد داریم و معتقدیم باید جبران شود، پنهان شدن دولت پشت نام رهبری را درست نمی‌دانیم. کاش جناب پزشکیان برای کسب رای کابینه منطق و استدلال خودش را داشت، نه اینکه به‌صورت مکرر از رهبر انقلاب استفاده کند.
source