گزیده‌ای از وصیت‌نامه شهید «علیرضا علی‌ملایی»:

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام به امام امت و ملت شهیدپرور ایران که من فرزند این ملتم و خانواده من در میان این ملت و پدر و مادر و خانواده عزیزم اول سخن با شماست، برای من گریه نکنید و طاقت بیاورید. همچون امام فرزند خود را از دست داد و در خود لرزش ایجاد نکرد. پدر و مادر و برادران عزیزم جامعه‌ای که بخواهد حکومت الله را در خود نگه‌دارد، باید خون بدهد شهید بدهد، باید با دادن فرزندان خود درختان اسلام را آبیاری کند. 

مکتب ما سراسر مبارزه می‌باشد. مبارزه حق در برابر باطل و این مبارزه اول زمان آدم و حوا وجود داشته و تا آخر روز قیامت ادامه خواهد داشت. پس چه بهتر انسان قدمی در راه حق بردارد و برای خود فراهم کند. پدر و مادر عزیز از شهادت من ناراحت نباشید زیرا راه خود را شناخته بودم، زیرا حضرت علی (ع) می‌فرمایند شهادت دری است از درهای بهشت که فقط بر روی اولیاء خاص باز می‌شود. البته اگر خداوند من را از اولیاء خاص خود قرار دهد.

در آخر چند وصیت دارم که اسلحه افتاده من را بردارید و در راه پیروزی اسلام قدم بردارید و پدر و مادر عزیزم اگر جسد من به دست‌تان رسید هر جا که راحت هستید آن را دفن کنید، اگر به‌دست‌تان نرسید به‌خاطر آن ناراحت نشوید چون بودن و نبودن جسد فرقی برای شما نمی‌کند. بلکه اصل روح من است که جاودانه است.

برای من خرج اضافی نکنید و در آخر حرفی ندارم جز اینکه نماز را برپای دارید و از خدا طول عمر بیش‌تری برای امام بخواهید و رزمندگان اسلام را هم دعا کنید از خداوند بخواهید که معلولان و مجروحان و مریض‌های اسلام را شفای عاجل عنایت فرماید.

منبع: نوید شاهد کرمان

انتهای خبر/ن

  https://armanekerman.ir/vdcauen6w49nye1.k5k4.html