هینتون در ماه‌های اکتبر و نوامبر سال ۲۰۱۷ میلادی، دو مقاله‌ با دسترسی آزاد برای عموم و با موضوع شبکه‌های عصبی کپسولی منتشر کرد و به گفته‌ی او، این شبکه‌های عصبی به‌خوبی کار می‌کنند.

در کنفرانس پردازش اطلاعات عصبی سال ۲۰۲۲، هینتون الگوریتم یادگیری جدیدی به‌نام الگوریتم جلو-جلو را برای شبکه‌های عصبی معرفی کرد. ایده‌ی اصلی این الگوریتم آن است که به‌جای استفاده از مراحل پیش‌رو و پس‌رو در روش پس‌انتشارِ خطا، از دو مرحله‌ی پیش‌رو استفاده کند؛ یکی با داده‌های مثبت (واقعی) و دیگری با داده‌های منفی که فقط شبکه آن‌ها را تولید می‌کند.

سرانجام در ماه می سال ۲۰۲۳، پس از حدود ۱۰ سال همکاری با گوگل، هینتون از شغل خود در این شرکت استعفا داد، زیرا می‌خواست بدون هیچ محدودیتی درباره‌ی خطرات استفاده‌ی تجاری از هوش مصنوعی صحبت کند. هینتون درمورد قدرت هوش مصنوعی برای تولید محتوای جعلی و تأثیرِ آن بر بازار کار، نگران بود. در ادامه، گوشه‌ای از صحبت‌های هینتون را در مصاحبه‌ای در سال ۲۰۲۳ می‌خوانیم:

فکر می‌کنم ما وارد دورانی شد‌ه‌ایم که برای نخستین بار چیزهایی داریم که از ما بااستعدادتر هستند. هوش مصنوعی می‌فهمد و استعداد دارد. این سیستم پیشرفته تجربه‌هایی برای خود دارد و براساس آن تجربه‌ها می‌تواند تصمیم بگیرد. درحال‌حاضر هوش مصنوعی خودآگاهی ندارد، اما با گذشت زمان، این ویژگی را نیز به‌دست می‌آورد. حتی زمانی خواهد رسید که انسان‌ها دومین موجودات بااستعداد روی زمین هستند. هوش مصنوعی پس از ناامیدی‌ها و شکست‌های بسیار به‌ نتیجه رسید.

– جفری هینتون

استاد راهنمای دوره‌ی دکتری از من خواست روی موضوع دیگری کار کنم و آینده‌ی کاری خود را به خطر نیندازم، اما من ترجیح دادم حتی در صورت شکست خوردن، با عملکرد مغز و ذهن انسان آشنا شوم و آن را شبیه‌سازی کنم. رسیدن به نتیجه بیشتر از آن چیزی که انتظار داشتم، یعنی چیزی حدود ۵۰ سال، به طول انجامید.

در جایی گزارشگر از هینتون می‌پرسد در چه نقطه‌ای به این نتیجه رسیدی که ایده‌ی تو در مورد شبکه‌ی عصبی درست است و بقیه اشتباه فکر می‌کنند. هینتون با کمی مکث و با لبخند پاسخ می‌دهد: «من همیشه فکر می‌کردم که حق با من است و درست فکر می‌کنم.»

با ظهور تراشه‌های بسیار پرسرعت و داده‌های بسیار زیادی که در اینترنت ایجاد می‌شوند، الگوریتم‌های هینتون به قدرتی جادویی رسیده‌اند. کامپیوترها کم‌کم توانستند محتوای عکس‌ها را تشخیص دهند، حتی بعدها به‌راحتی قادر به تشخیصِ صدا و ترجمه از یک زبان و زبانِ دیگر شدند. در سال ۲۰۱۲، کلماتی مانند شبکه‌های عصبی و یادگیری ماشین به کلمات اصلی در صفحه‌ی اول نیویورک‌تایمز تبدیل شدند.

از جفری هینتون به‌‌عنوان یکی از پیشگامان هوش مصنوعی، به‌دلیل دستاوردهای برجسته‌اش بارها تقدیر به عمل آمده است. او جوایز متعددی از جمله جایزه‌ی دیوید ای. روملهارت از انجمن علوم شناختی و مدال طلای گرهارد هرتزبرگِ کانادا را، که بالاترین افتخار علمی و مهندسی در کانادا به‌حساب می‌آید، در کارنامه‌اش دارد.

یکی از برجسته‌ترین افتخارات هینتون، کسب جایزه‌ی تورینگ به همراه همکارانش در سال ۲۰۱۸ بود. این جایزه‌ی معتبر در زمینه‌ی محاسبات است، به‌گونه‌ای که از آن به‌‌عنوان نوبل محاسبات یاد می‌شود. این جایزه به پاس تلاش‌های بی‌وقفه‌ی هینتون در توسعه‌ی شبکه‌های عصبی اعطا شد. در سال ۲۰۲۲، افتخار دیگری به افتخارات هینتون افزوده شد و او مدال سلطنتی انجمن سلطنتی را به‌دلیل کارهای پیشگامانه‌اش در زمینه‌ی یادگیری عمیق دریافت کرد.

سال ۲۰۲۴ سالی تاریخی برای جفری هینتون بود. او به همراه جان هاپفیلد (John Hopfield) به‌دلیل دست‌آوردهای شگفت‌انگیزشان در حوزه‌ی یادگیری ماشین و شبکه‌های عصبی مصنوعی، موفق به کسب جایزه‌ی نوبل فیزیک شدند. کمیته‌ی نوبل این جایزه‌ی ارزشمند را به پاس کشف‌ها و اختراعات بنیادین که یادگیری ماشین با شبکه‌های عصبی مصنوعی را ممکن کردند به این دو دانشمند اعطا کرد. هنگام اعطای جایزه به‌طور خاص به توسعه‌ی «ماشینِ بولتزمن» اشاره شد.

هنگامی‌ که خبرنگار نیویورک‌تایمز از هینتون خواست تا به‌ زبان ساده در مورد اهمیت ماشین بولتزمن و نقش آن در پیش‌تمرینِ شبکه‌های پس‌انتشار توضیح دهد، هینتون با شوخی به نقل‌قولی از ریچارد فاینمن اشاره کرد:

ببین دوستِ من، اگر می‌توانستم این موضوع را در چند دقیقه توضیح دهم، دیگر ارزش جایزه‌ی نوبل را نداشت.

– ریچارد فاینمن

این پاسخِ طنزآمیز نشان می‌دهد که این فناوری بسیار پیچیده است و درک کاملِ آن به دانش و مطالعه‌ی گسترده نیاز دارد. ماشین بولتزمن، یکی از نخستین مدل‌های شبکه‌های عصبی محسوب می‌شود (۱۹۸۵) که به‌عنوان یک مدل آماری، به شبکه کمک می‌کند تا به‌صورت خودکار الگوها را در داده‌ها پیدا کند.

جفری هینتون، مردی است که با ایستادگی در برابر جریان‌ها، رؤیای هوشمندی ماشین‌ها را به واقعیت تبدیل کرد. از کمردرد تا دریافت جایزه‌ی نوبل فیزیک، مسیر زندگی او همیشه با فرازونشیب همراه بود. هینتون با پشتکار و اراده‌ای پولادین، نه‌تنها به یکی از تأثیرگذارترین دانشمندان قرن بیستم تبدیل شد، بلکه با اختراع شبکه‌های عصبی مصنوعی، دنیای فناوری را برای همیشه متحول کرد. داستان زندگی او الهام‌بخش همه‌ی کسانی است که به‌دنبال تحقق رؤیاهای خود هستند، حتی زمانی که تمام دنیا برخلاف آن‌ها باشد.