مارک روبِر، یوتیوبر و مهندس سابق ناسا، با کمک گوگل و تی‌موبایل، ماهواره‌ای به نام SATGUS را برای گرفتن سلفی با کره‌ی زمین به مدار پرتاب کرده است. این ماهواره می‌تواند تصویر هر شخصی در هر نقطه‌ای از زمین را که با گوشی گوگل گرفته شده باشد، دریافت کند و تصویر کره‌ی زمین در همان لحظه را در پس‌زمینه‌ی آن قرار دهد.

روبر ادعا می‌کند که در هنگامی که ماهواره بالای سر شما قرار دارد، سلفی شما را خواهد گرفت و دقیقاً به شما می‌گوید که چه زمانی عکس گرفته می‌شود تا بتوانید دوباره در عکس بایستید. این ماهواره قرار است از سوی اسپیس‌ایکس در ژانویه‌ی ۲۰۲۵ (در مأموریت ترنسپورتر ۱۲) به فضا پرتاب شود و چند ماه بعد از آن، ثبت عکس‌های سلفی را آغاز خواهد کرد.

روبر در ویدیوی یوتیوب خود، ۶ مرحله‌ی کلیدی در ساخت و راه‌اندازی ماهواره را تشریح کرد که شامل طراحی، تحلیل، آزمایش و راه‌اندازی است. ابتدا فرایند طراحی به کمک کامپیوتر (CAD) انجام می‌شود که برای تجسم اجزاء و ساختار ماهواره ضرورت دارد. SATGUS یک CubeSat محسوب می‌شود که از ابعاد و اجزای استاندارد بهره می‌برد و به‌طور قابل توجهی هزینه‌ها و زمان توسعه را نسبت به ماهواره‌های سنتی کاهش می‌دهد.

روی ماهواره دو گوشی پیکسل و دو دوربین تخصصی فضایی قرار می‌گیرد که سلفی‌های با کیفیت بالا را تضمین می‌کنند و سیستم‌های پشتیبانی برای اطمینان از قابلیت را در بر می‌گیرند. برای حفظ جهت‌یابی دقیق در فضا، SATGUS از چرخش‌دهنده‌ها و میله‌های گشتاور استفاده می‌کند و همچنین از حسگرهای متعددی مانند GPS و ردیاب‌های ستاره بهره می‌برد.

رابر بر چالش‌های مهندسی ناشی از محیط فضایی تأکید کرد؛ از جمله مقاومت در برابر لرزش، مدیریت دماهای شدید و حفاظت در برابر تابش. تکنیک‌های پیشرفته‌ای مانند مدل‌سازی المان محدود برای تحلیل لرزش‌ها استفاده می‌شود، در حالی که سیستم‌های حفاظت حرارتی برای جلوگیری از گرم شدن یا یخ زدن بخش‌های الکترونیکی ماهواره طراحی شده‌اند.

انتظار می‌رود SATGUS به مدت یک تا سه سال عملیاتی باقی بماند و سپس در هنگام ورود به جو تجزیه شود، که این امر مطابق با مقررات بین‌المللی برای کاهش زباله‌های فضایی است.

روبِر از طریق ویدیوی کانال یوتیوب خود، به توضیح کامل مکانیزم ماهواره‌ی SATGUS پرداخته است. در واقع دوربین‌ها و گوشی‌های گوگل در دو طرف ماهواره برای ایجاد اطمینان نصب شده‌اند و تمام این سیستم توسط پنل‌های خورشیدی بزرگی تغذیه می‌شود که انرژی را به یک باتری ۱۲۰ وات‌ساعتی ارسال می‌کند.