بیل نلسون، مدیر ناسا که با روی‌کارآمدن دولت ترامپ و تغییر مدیران ناسا، در اواخر ژانویه از مقام خود کناره‌گیری می‌کند، گفت مقام‌های جدید در دولت بعدی به احتمال زیاد سال آینده می‌توانند در مورد سرنوشت نهایی ماموریت بازگشت نمونه از مریخ تصمیم‌گیری کنند. او افزود کنگره برای جلوگیری از تاخیر بیشتر در برنامه، باید دست‌کم ۳۰۰ میلیون دلار در سال جاری ارائه دهد.

مانند اغلب پروژه‌های جاه‌طلبانه‌ی ناسا، آوردن نمونه از مریخ کاری است که قبلاً انجام نشده و درنتیجه، پیش‌بینی میزان سختی و هزینه‌ی نهایی آن دشوار است. درابتدا، قرار بود دو فضاپیمای مورد نیاز برای بازگرداندن نمونه‌ها، شامل مریخ‌نشین ساخت ناسا و مدارگرد ساخت آژانس فضایی اروپا در سال ۲۰۲۶ پرتاب شوند و سهم ناسا از هزینه‌ی ماموریت، سه میلیارد دلار باشد.

اما یک بررسی مستقل در سال ۲۰۲۰ به این نتیجه رسید که فضاپیماها تا پیش از سال ۲۰۲۸ پرتاب نخواهند شد و هزینه‌ی کلی بین ۳٫۸ تا ۴٫۴ میلیارد دلار خواهد بود. بررسی دوم در سال ۲۰۲۳ نشان داد که همه‌ی پیش‌بینی‌های قبلی بیش از حد خوش‌بینانه بوده است. به‌گفته‌ی گروه مسئول این بررسی، سهم ناسا از هزینه‌ی ماموریت بین ۸ تا ۱۱ میلیارد دلار خواهد بود. مقام‌های ناسا بعدا اذعان کردند که سنگ‌های مریخ تا قبل از سال ۲۰۴۰ به زمین آورده نخواهند شد.

ناسا سپس به سراغ شرکت‌های هوافضای خصوصی و متخصصان داخلی خود رفت و از آن‌ها خواست تا طرحی کاملا جدید یا روش‌هایی بهتر برای انجام بخشی از برنامه‌ی کنونی پیشنهاد بدهند. سپس تیمی از ناسا گزینه‌های پیشنهادی را ارزیابی کرد و تغییراتی را ارائه داد که بیش از بازنگری کامل، اصلاح و به‌روزرسانی محسوب می‌شوند.

به‌گفته‌ی نیکولا فاکس، قائم‌مقام اداره‌ی ماموریت‌های علمی ناسا، یکی از فضاپیماها می‌تواند در سال ۲۰۳۰ و دیگری در سال ۲۰۳۱ پرتاب شود. تغییرات دیگر شامل کنارگذاشتن پنل‌های خورشیدی به نفع ژنراتور رادیوایزوتوپ برای تامین انرژی و ساده‌سازی سامانه‌ی انتقال نمونه‌ها از مریخ‌نورد به موشک پرتابگر آن‌ها به مدار مریخ است.