سال ۱۳۶۲، ازدواج ‌كرد. كشاورز بود، به عنوان پاسدار وظيفه در جبهه حضور يافت. بيست ‌و ‌يكم آذر ۱۳۶۳، در جاده ‌بهبان‌-آغاجاری هنگام ‌بازگشت از جبهه بر اثر سانحه تصادف به ‌شهادت رسيد.

در ادامه بخش‌هایی از وصیت نامه شهید «محمد رستم‌پور» را مرور می‌کنیم:

بسم الله الرحمن الرحیم

مِّنَ الْمُؤْمِنِينَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَيْهِ فَمِنْهُم مَّن قَضَى نَحْبَهُ وَمِنْهُم مَّن يَنتَظِرُ وَمَا بَدَّلُوا تَبْدِيلًا.

از مومنین مردانی هستند که صادقانه به آنچه با خدای خویش عهد بسته بودند وفا کردند پس برخی از آنان شربت شهادت نوشیدند و شهید شدند و برخی دیگر در انتظار شهادت (لقاالله) هستند و تغییر رای و عهد ندارند.

همه بدانند که من آگاهانه و عاشقانه قدم در این راه گذاشتم و اگر شهادت نصیب من شد هیچ‌کس غیر از خود در این راه دخالت نداشته و از شما پدر و مادر خود می‌خواهم که در عوض آنکه در مرگ من گریه و زاری کنند از خداوند بخواهید که مرا شفاعت کند و از خدا بخواهند که در عوض گناهانی که کردم مرا ببخشد.

پدر و مادر گرامی، از شما خواهانم که در مرگ من گریه و زاری نکنید و برادران من را خوب تربیت کنید که همچون خودم به ندای هل من ناصر ینصرنی حسین زمان خمینی کبیر لبیک بگویند.

از تمام اقوام و خویشان می‌خواهم که در برابر زحمت‌هایی که برای من کشیدند مرا ببخشند و از تمام اهالی می‌خواهم که اگر روزی از من کاری سر زده است که موجب ناراحتی آنها شده است مرا ببخشند و از تمام برادران استبرقی می‌خواهم که انجمن اسلامی را رها نکنند.

منبع: نوید شاهد کرمان

انتهای خبر/س https://armanekerman.ir/vdcdf50fxyt0of6.2a2y.html