شهادت نقطه کمال انسان است

وی سواد خواندن و نوشتن ‌نداشت. ازدواج ‌كرد و صاحب يک پسر و دو دختر شد. كارگر بود، به‌عنوان بسيجی در جبهه حضور يافت. نهم آذر ۱۳۶۵ در جزیره ام‌الرصاص عراق به شهادت رسيد.

پيكر او مدت‌ها در منطقه جا ماند و پس از تفحص سال ۱۳۷۶ در گلزار شهدای روستای دهنو از توابع شهرستان زادگاهش به خاک سپرده شد.

در ادامه وصیت‌نامه شهید «غلامرضا حافظی» را مرور می‌کنیم:

بسم الله الرحمن الرحیم

 

ولا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل‌الله امواتا بل احیا عند ربهم یرزقون.

 

با سلام و درود خدمت رهبر کبیر انقلاب اسلامی ایران امام خمینی و سلام و درود به رزمندگان اسلام و شهیدان انقلاب اسلامی.

ای مادر ای پدر و ای مردم شهیدپرور، چند جمله‌ای خواستم که وقت شریف‌تان را بگیرم زیرا وظیفه هر فرد مسلامان این است که وصیتی داشته باشد و من خجالت می‌کشم که این چند جمله را می‌نویسم زیرا شما مردم شهیدپرور بالاتر از این حرف‌ها هستید.

مردم این را بدانید که انقلاب ما یک انقلاب مادی و معنوی نیست بلکه انقلابی است الهی و نشات گرفته از خط رسول اکرم، این انقلاب به سر نمی‌رسد مگر به وسیله خون جوانان.

هر انسانی که شهادت نصیب او شود و هر قطره خونی که از شهید می‌چکد نهال اسلام قوی‌تر می‌شود و من سعادتی بهتر از این را نمی‌دانم، زیرا که هر کس به شهادت می‌رسد به کمال رسیده است.

 

https://armanekerman.ir/vdciyyazzt1a5z2.cbct.html