تقدیر من شهادت در راه وطن بود

در ادامه بخش‌هایی از وصیت‌نامه شهید «محمد محمدرضاخانی ده‌عباسی» را مرور می‌کنیم:

و لا تحسبن الذین قتلو فی سبیل الله امواتا بل احیاءعند ربهم یرزقون

بار الها تو را به خوبان درگاهت قسم می‌دهم، خداوندا تو را به اشک یتیمان قسم می‌دهم پیروزی نهایی جنگ با بعثی‌های کافر را نصیب رزمندگان ایران اسلامی بفرما تا کشور اسلامی ایران در پناه امام زمان (عج) و یاری تو ای یزدان بزرگ و ای بخشنده همه خوبی‌ها از چنگال بعثی‌ها نجات پیدا کند. پس از طلب عفو و بخشش از خداوند و عفو و بخشش از اقوام و خویشان چنین نوشته است.

همسرم، انسان باید روزی از این دنیا برود و چه بهتر که در راه هدفی باشد، من که مدت ۱۸ ماه است در جبهه‌های نبرد حق علیه باطل بامزدوران بعثی شرکت داشته‌ام، ان‌شاءالله خداوند قبول کند و خدمت من مورد رضایت الله و پیروان حق باشد.

تقدیر این بود که من در این جنگ تحمیلی در راه میهن اسلامی شهید شوم و تو و فرزندان‌مان را تنها بگذارم، ولی فراموش نکنم خداوند تبارک و تعالی آفریننده ماست و ما در اختیار فرمان او هستیم، زیرا مالک جسم و جان و روح ماست و ما در این جهان فانی آزمایشی داریم که باید سعی کنیم با نمرات عالی این آزمایش الهی را پشت سر بگذاریم.

ان‌شاءالله در کار و زندگی و تربیت فرزندان‌مان که هدیه خداوند هستند موفق و پیروز باشی و نگذاری اشک‌شان بریزد که اشک یتیم کوه را می‌لرزاند.

تو زینب‌وار زندگی کن و سعیده و سجاده را خوب تربیت کن و مسلمان واقعی تحویل جامعه بدهی و مرا بهل کن.

منبع: نوید شاهد

انتهای خبر/طا https://armanekerman.ir/vdcgnu9qyak9tw4.rpra.html