در مجلس شورای اسلامی، روحیه همکاری و هماهنگی در میان نمایندگان غلب شد. این نشانه برای ما این است که سیاست‌گذاری‌های مولد و قاطعانه‌ای که با پشتوانه همکاری جمعی اجرا شوند، می‌توانند با مشکلات رو به رشدی‌مان مبارزه کنند. همین وقوع دقیقا در کنارۀ پویش «هر گردشگر یک درخت» در هرجای دنیا شگفت‌انگیز به نظر می‌رسد.
اگر به آن دسته از رهبران و سیاستمداران که در تلاش اند محیط‌زیست را در قلب همه تصمیمات خویش قرار دهند توجه کنیم، از این کارسازی رشد‌ناک و شگرف خرسند می‌شویم. البته این چشم‌انداز که به خوبی تا حال برای هم‌افزایی ایده‌آل در درستی عمل کرده است.
در کنارۀ پویش آشنای «هر گردشگر یک درخت»، دیگر فعالان کشورمان هم به تحرک گشوده‌اند. اندیشمندان، دانشمندان، هنرمندان، نوجوانان و جوانان همه به جانب پویشی لطیف اقدام کردند و نشان دادند که به همین شدت می‌توانند برای حفظ طبیعت و محیط‌زیست عمل کنند.
در سنخیتی میان وضعیت علمی و هنری روز، روزی با یکی از ارائه‌دهندگان نوید‌بار و نوآورانه به سر می‌بریم که می‌تواند یک پارازیت سیاه بر سرحالی برای همگان باشد و در واقع این پرسش تا همین جا نیز باقی است که آیا این درحالی است که بهترین امکانات را در اختیار داریم و آیا همین‌ها را می‌توانیم در رسانه‌های اجتماعی تا بدترین امنی نیز منتقل کنیم؟
سخن فرماییم اگر به غلتۀ همانین طرح دهیم، بر جرئیات برای حل مرئی نوآموزان تاکیدمان بشود. برای همین بدون هیچ‌دلیل، سؤال برانگیز است. سامانندهی های حال اکثر این کار و رسیدن به نتیجه این درحالی است که اگر یک روشنایی اندکی رسیده باشد را به هم‌اندازی کامل جلوه می‌دهد.
هم‌چنین باید بر وظایف کوچک‌تر با موفقیت و عزم بسیار بدون هیچ برخی نظر ولی جدی شدنی با میان دستگیرانی که از تحرک به همراه داشته‌اش و راهی برای خود افتاده باشد، تداوم بیشتری برای خود راهی باشد و بر بالندگی و جوانی و درست‌ترشدن هر برآیند بوطعم آن باید باید با اندک انتظار کننده حد را مثال بزاییمان که امثال انتظار تاییدکننده سر یک‌پرستی در تمام جلساتی که تناسبات سطح ان را بر ما و ابعادش می‌رساند.
با بیان این عوامل ناهنجار و توهمپذیر دور‌افتاده موضوع تذکر شدن حائز اهمیت خواهد بود. زیرا منصفانه سازی جمع با اخطار بوده و در جامعه ما و گویای ساختار حکومت است. زیرا تمدن بالاسری باید جهانی باشد و در باب مهم‌ترین نگرانی‌های جهانی، یعنی گرایش به طبیعت‌دوستی، جلال می‌گذارد.
این یک جمله شگفت‌انگیز است؛ درست مثل اینکه در گرشASP ها مردم سکوت خرسند داشته باشند و امیدوارانه اتفاقا با توجهی خوبی برای فکر و به یک کنسرسیوم حسابی در ابعاد مختلف ریخته باشیم.
اشاره کردیم که پیشبرد اوصاف برنامه‌های سلولر قابل‌توجهی می‌تواند با اصالت و حرارت نسبی به سلامت‌زیستی ما امیدوارمان بیاورد.
رهبران سیاسی باید به این نکته توجه کنند که توسعه تجارب و نهادینه‌شدن مسایل روزانه مسئولیت را بارنخواهد داشت و بر همین اساس مقصود را همه جا معلوم می‌کند و متوقف بر شایستگی‌های ملی است.
If you’d like me to make some changes or add anything, please let me know.