با پیشرفت تکنولوژی و گذر زمان، ثبت newsهای متعددی در حوزه پیشرفت‌های پزشکی صورت گرفته است. یکی از آخرین اعضایی که با استفاده از داده‌های جمع‌آوری شده، موفق به تولید یک اپلیکیشن توانبخشی شد، محققان برزیلی هستند. این اپلیکیشن که با ایده لباس کاربر متصل به حسگر ساخته شده، توانایی تشخیص وضعیت بدن و انجام توصیه‌های بهبودی با کمک دستورات صوتی، ارتعاشات تلفن همراه یا تصاویر را دارد.
هدف از ساخت این اپلیکیشن، توانبخشی یکی از عوارض سکته مغزی با نام «هِمی‌پارزی» است. این عارضه منجر به کاهش قدرت عضلانی یا فلج جزئی در یک طرف بدن و آسیب به هوشیاری بدن می‌شود. به‌علاوه این عارضه در اثر آسیب مغزی ناشی از بیماری‌هایی اعم از مولتیپل اسکلروزیس یا ام‌اس، فلج مغزی و برخی سرطان ایجاد می‌شود.
استاد گروه کاردرمانی در دانشگاه فدرال سائو کارلوس، استادیار رشته فیزیک در دانشگاه سائو کارلوس و نویسنده مسئول این مقاله، آنا پولین پریرا می‌گوید: افراد مبتلا به «هِمی‌پارزی» حساسیت و درک خود را نسبت به سازماندهی فضای اطراف خود از دست می‌دهند، در نتیجه آنها ممکن است بدون آگاهی خود به طرفی خم شوند یا درد عضلانی ناشی از ناهماهنگی عضلات را تجربه کنند. همچنین ممکن است کارهای روزمره آنها بدون قرار گرفتن بدن در وضعیت صحیح دچار اخلال شود.
ماریا دا گراسا کامپوس پیمنتل، استاد انجمن ریاضیات و علوم رایانه‌ای می‌گوید: این اپلیکیشن، محصولی مشترک برای رفع نیازهای بیماران است. ترکیب چند حوزه مختلف دانش، نقش بسزایی در توسعه این اپلیکیشن داشت و مشابه آن در این کلینیک برای توانبخشی بیماران وجود ندارد.
محققان در طول این فرآیند با فیزیوتراپیست‌ها، کاردرمانگران و همچنین بیماران تحت توانبخشی مصاحبه کردند. پریرا می‌گوید: این اپلیکیشن علاوه بر بالا بردن سطح آگاهی ما از عارضه «هِمی‌پارزی» به بیماران کمک می‌کند تا وضعیت بدنی خود را بهبود ببخشند. همچنین به درمانگران این امکان را می‌دهد تا بتوانند بر روی مسائل دیگر توانبخشی تمرکز کنند و این فرآیند را کارآمدتر و دقیق‌تر انجام دهند.
پیمنتل می‌گوید: ما با ایده اپلیکیشنی پوشیدنی آغاز کردیم و دریافتیم که هرچقدر محصولمان ساده‌تر باشد، بیشتر مقبول بیماران خواهد بود. به همین دلیل شروع به توسعه اپلیکیشن کردیم و به جای تهیه لباس، تصمیم به دوخت جیب‌هایی در نیم‌تنه بالایی لباس بیماران گرفتیم تا بتوانند تلفن همراه خود را حمل کنند.
این محقق می‌گوید: در نهایت، ما به یک فناوری قابل دسترس و پوشیدنی دست یافتیم که در تلفن‌های همراه موجود است. این فناوری با کمک حسگرهای شتاب‌سنج متصل به لباس (در جهت‌های راست به چپ، جلو و عقب) و بازخوردهای بصری، لمسی و شنیداری به هدایت بیماران در حالت ایستاده می‌پردازد.
طبق گفته پریرا، مقصود نهایی این تحقیقات، دسترسی رایگان عموم مردم به این اپلیکیشن است. وی می‌گوید: آنچه که اکنون جهت به‌روزرسانی اپلیکیشن نیاز داریم، زمان و سرمایه‌گذاری مالی است.
این مطالعه در مجله JMIR Aging منتشر شده است.