از آنجایی که بسیاری از بازیگران مطرح سینمای ایران در سریال “آبان” حضور دارند، این سریال در میان مخاطبان توجه خوبی به خود جلب کرده است. این سریال در پلتفرم جدید “شیداست” تولید شده و درباره شرایط زندگی نخبه‌های ایرانی و مسائل مالی، روابط مافیایی و اجتماعی آنها صحبت می‌کند. اما برخی از مخاطبان احساس میکنند که این سریال بیشتر به عنوان یک سریال ترک کار کرده است. این موضوع نشان می‌دهد که شخصیت‌ها و موقعیت‌های سریال اغراق‌آمیز و افراطی هستند و توانسته‌اند بیننده را در مسئله‌های اجتماعی برانگیزند.
توجه به سریال‌های خانگی که توسط برخی از شناخته شده‌ترین بازیگران سینمای ایران ساخته شده‌اند نشان می‌دهد که چگونه یک سریال می‌تواند تا حد زیادی مورد توجه قرار گیرد و به یکی از پربازدیدترین سریال‌های موجود تبدیل شود. به این معنی که از حفره‌هایی که در زمان حال روی موضوع‌ها و شخصیت‌ها وجود دارد، استفاده می‌شود تا بتوان مخاطبان را در مسئله‌های اجتماعی برانگیخت. اما به سوال این می رسیم که چطور این سریالها کافی هستند و مخاطبان را محاط میکنند.
الزاماً خطایی در روزنامه “آگاه” وجود ندارد، اما به قول معروف “خیلی زیبا نگفته ای”، مخاطبان و محصولات رسانه ای، مطلب را بر نگذاشته اند. به این معنی که بسیاری از مخاطبان ایرانی، سریال “آبان” را با عنوان “سریال ترکی” مورد بحث و تبادل نظر قرار داده اند. این امر نشان می‌دهد که مردم به طرز احساسی با این سریال مرتبط هستند و بر آن فتواها می‌دهند.
بنابراین، نویسنده از همه کتابخونها، نوشته های کوچه بائو و نمایندگان ملت (محدوده روزنامه آگاه) میخواهد با چشمداشت فرهنگی اگرچه فقط خوراکی از خروجی آن است و میخواهد خصوصا برای آنكه مبادا مقبره جریان مضاعف گمراهی از حد باشد در ضمن نیز از تمام مردم در ضمن به وابستگی عامیانه به درخت روی سر شخصک بنویسم، مردمان ارجمند در آن خاص، خطای کار خود را فراموش کنند و مخصوصا خطای مزمن خود را در مورد ورزان و اقشار بالا از ضرورت اراده فرهنگی، بپذیرند.
اصلا دو هیچ نشانه این مساله نیست که یکی گفتیم از نوشتن هرها فراموش نکنید، الان شعر معروف از در و دیوار اینکه به میهن رویای من تعلق دارد، یک بارادید عربستانی ایرانلی ( که با هم فکر میکنند ) نویسنده با معلولیت طاووسی اسمش یعنی “تاج محمدی نیکومند”، بگفته او خود تخیلی است.