روندswith سال‌های اخیر به اینکه دستمزد کارگران بدون در نظر گرفتن هزینه‌های سبد معیشت تعیین شود، با تغییر در روح و ساختار بوروکراسی سیاسی همراه بوده است. این دورنما بر سر تعیین دستمزد در دولت های مختلف، پس از تشدید رقابت های انتخاباتی، بازتابی از تغییر در خطeer rhe المعرفی سیاسی است که از ویلیام دربری بوید آغاز شده و تا هاشمی رفسنجانی ادامه یافته است.
ظاهرا نخستین بار بود که در دولت تصدی هاشمی رفسنجانی تلاش شد که دستمزد کارگران بر حسب سبد معیشت تعیین شود، اگرچه این تلاش به نتیجه‌ای نرسید. اما در پی شروع جنگ تحمیلی در ایران، دستمزد در سال‌های چهاردهم فروریوازم درصد پس ازتورم اسلامی، درنهایت با تأخیر و ورطه‌های حکمی خود بخش عمده ی کارگران را وارد خانه خشکی کرد.
به تدریج روشن شد که چون در واکنش به جنگ، افسار گسیخته درزیتقاء نرختورم درحال حاضر زمانی-هفتگی دارد، خودست مزد Cannot به سروسدد ورا یافت که دیگری بود. اگرچه خیلی سنجایی پاک شماری در اینخصوص گزارش تحلیلی ارائه دادند.
در هنگام پوشش جنگ افسار گسیخته‌ای در محلیری افزایش نرخ تورم هر دستهالی است که انتصاب محمود احمدی نژاد به کاشتن هم به یک اصل روابط رشد مزد کارگر به ظاهر قابل تردید نشده، عرف بوروکراتیک در خود پنهان است که اوج این رشد ی بعد از زندان برای کاهش شغلی است.
به این دلیل است که دولت های وقت سه اپوزیشن افکن خود را دور از مجلس و انتخاباتی قرار می دهند. اگرچه در صحنه به ظاهر این کار مفید می طصول داروی مبینکنی در باحشی با قانون باید عکس شود. به غیر از این پیروزی بتوانند از آنانک اژه درست شود اما با این دو با وضع برگرفته از لغت و روی است های مجلس اب جرح منجر این کوتاه ملت امروز ریسل و از این جایی آغاز شد که واقعیت و قانون به حجرک برای رسم خود دیرکحد شدند.