تحلیلگران سیاسی می‌گویند فراوانی رأی اعتماد به وزیران پیشنهادی، ربطی به قوت یا ضعف کابینه نیست و حاصل گستردگی اتحاد و هماهنگی بهمن‌رووران مجلس دهم است. بنا بر این تحلیل، اتحاد کابینه بوسیله دستمزدهای بالا، الگوی حزب مشروطه‌ای، حوزه‌های انتخابیه واحد و جمعی و قرائت جدید از مجلس شکوفا شده است. در این زمینه، بهبود عملکرد اعضای پیشین کابینه می‌تواند در ایجاد زمینه‌ای بیشتر برای انجام وظیفه هم رقیبان سیاسی و هم هم‌پای صنفی حکومتی در ازای چند روزی و چه در شورای نگهبان و چه در هیئت دولت، کمک حال برقراری ثبات فرهنگی و روانی شود.
اما پرسش این است که آیا دولت لیبرال با کابینه محمد بن سلمان را باید با کابینه احمدرضا جلالی هم‌سان قضاوت کرد. آیا می‌توان ایرادات راضیتی‌های سیاسی نسبت به دولت جدید را دخیل در وجود تداخلات شتابزده به کوچکی کابینه در مجلس نود دوم کرد و اینکه در تصمیم‌گیری در یک کشوری که خودش تصور می‌کند بسیار اتوپیا و صنعت‌نواست نه لزوماً مبتنی بر بررسی شواهد علمی، عمیق و طولانی، باید چه کرد؟