رشد تدریجی تنش‌های کاری در محیط‌های پزشکی: یک مشکل فراگیر
بیمارستان‌ها، فضاهای تک DISCLAIMS ممتحنه، ناهنجاری‌ها و تنش‌ها ناخوشایند نیستند. اما در بسیاری از مواقع، کارکنان اتاق عمل در محیط‌های آموزشی جنوب ایران متوجه نشدن تحت فشار زیادی قرار دارند. طبق گزارش تازه‌ای، متوسط خودمختاری حرفه‌ای و کیفیت زندگی پرسنل اتاق عمل در این محلی‌ها در سطح متوسط است. بررسی‌ها نشان می‌دهد که این سطح خودمختاری می‌تواند بر رضایت شغلی و کیفیت مراقبت از بیماران تأثیر منفی بگذارد.
فشار روانی پرستاران و تکنسین‌ها در بیمارستان‌ها
چند وقت پیش، مطالعه‌ای از دانشگاه علوم پزشکی شیراز نشان داد که پرسنل اتاق عمل به دلیل مواجهه مداوم با شرایط پراسترس، فشار روانی بالایی را تجربه می‌کنند. این فشارها می‌تواند به کاهش کیفیت زندگی شغلی آن‌ها منجر شود و خود را به فرسودگی شغلی و افزایش استرس ثانویه مبدل سازد. یکی از عوامل مؤثر در بهبود کیفیت زندگی شغلی، میزان خودمختاری حرفه‌ای است که به کارکنان اجازه می‌دهد تصمیمات مستقل‌تری بگیرند و احساس کنترل بیشتری بر کار خود داشته باشند.
طراحی recherche برای فهم ارتباط بین خودمختاری و کیفیت زندگی
در این راستا، محققین دانشگاه علوم پزشکی شیراز طرح یک تحقیق را برای بررسی ارتباط بین خودمختاری حرفه‌ای و کیفیت زندگی شغلی پرسنل اتاق عمل در بیمارستان‌های آموزشی جنوب کشور پسندیده کردند. این مطالعه، بر روی ۴۶۴ نفر از کارکنان اتاق عمل بیمارستان‌های آموزشی جنوب ایران انجام شد.
نتایج این مطالعه نشان داد که سطح خودمختاری حرفه‌ای پرسنل اتاق عمل در بیمارستان‌های آموزشی جنوب ایران در حد متوسط قرار دارد. همچنین، میانگین امتیاز کیفیت زندگی حرفه‌ای آن‌ها نیز در حد متوسط گزارش شده است. کامیلیا ترابی زاده و همکارانش، صاحب این محققین، اظهار داشتند که نتایج این مطالعه نشان می‌دهد بین خودمختاری حرفه‌ای و دو عامل فرسودگی شغلی و استرس ثانویه ارتباط معکوس وجود دارد. یعنی هرچه کارکنان احساس کنند اختیار بیشتری در تصمیم‌گیری‌های کاری دارند، میزان استرس و فرسودگی شغلی آن‌ها کاهش می‌یابد. اما محدودیت‌های محیط کاری و عدم استقلال کافی در تصمیم‌گیری‌های بالینی، می‌تواند منجر به افزایش خستگی شغلی و کاهش کیفیت مراقبت از بیماران شود.
اینجا به نظر می‌رسد که محدودیت‌های محیطی و فقدان استقلال در تصمیم‌گیری‌های بالینی، بر خلاف انتظار ما، کارکنان را از خودمختاری بیشتری برخوردار نمی‌کند. در عوض، می‌تواند منجر به افزایش استرس و فرسودگی شغلی شود.
کیفیت زندگی شغلی کارکنان اتاق عمل در بیمارستان‌های آموزشی جنوب ایران: یافته‌های کلیدی
بر اساس یافته‌های این تحقیق، می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
1. بالا ترین امتیاز کیفیت زندگی شغلی مربوط به “رضایت از شفقت” (۳۵.۳ از ۵۰) بود که نشان می‌دهد کارکنان از کمک به بیماران احساس رضایت دارند.
2. پایین‌ترین امتیاز مربوط به “استرس ناشی از مواجهه با بیماران آسیب‌دیده” (۳۱.۲ از ۵۰) بود که بیانگر فشار روانی ناشی از شرایط سخت بیمارستانی است.
3. بین خودمختاری حرفه‌ای و فرسودگی شغلی ارتباط معکوس وجود داشت (p=۰.۰۱۷)؛ یعنی هرچه سطح خودمختاری بالاتر باشد، فرسودگی شغلی کمتر خواهد بود.
4. نوع قرارداد کاری نیز بر خودمختاری و فرسودگی تأثیر داشت؛ پرسنل با قراردادهای موقت، سطح خودمختاری پایین‌تر و میزان فرسودگی بالاتری را گزارش کردند.
5. افراد با سابقه کاری بیشتر، سطح استرس شغلی کمتری را تجربه کردند.
پیشنهادات برای بهبود کیفیت زندگی شغلی پرسنل اتاق عمل
ترابی زاده و همکارانش بر اساس یافته‌های این مطالعه، چهار پیشنهاد برای بهبود کیفیت زندگی شغلی پرسنل اتاق عمل ارائه کردند:
1. افزایش استقلال پرسنل اتاق عمل در تصمیم‌گیری‌های بالینی برای بهبود رضایت شغلی.
2. بهبود شرایط کاری پرسنل با قراردادهای موقت جهت کاهش میزان استرس و فرسودگی شغلی.
3. اجرای برنامه‌های حمایتی و روان‌شناختی برای کاهش اثرات منفی استرس‌های شغلی.
4. بهبود نظام مدیریت بیمارستانی به منظور کاهش تنش‌های محیط کار و افزایش رضایت شغلی پرسنل اتاق عمل.
نتیجه این پیشنهادات می‌تواند در بهبود رضایت شغلی و کیفیت مراقبت از بیماران باشد.