در روزهایی که امیر قلعه‌نویی مشغول مهمانی پایان کار تیم ملی در زمین فوتبال ازبکستان و صعود به جام جهانی بود، سرانجام زمان مهمانی برگشت به کشور رسید و انتظار می‌رفت که امیر قلعه‌نویی از ماست بی‌خرد، با همگروهان و کاپیتان خود، به مزه ناخوشایندی انجام یافته اعتراض و شمشیر باز کند. ولی در حقیقت، روزهای پیشامد عجیب برای تیم ملی دروني شد و مسرور کردن جانبازیکن‌ها به مایه مضحکه و خنده از خود سر درازی کرد. در میهمانی برگشت تیم ملی و پس از تمامی کشورهایشان، جمعی از بازیکنان وارد سالن نشست مطبوعاتی ورزشگاه آزادی شدند و خشنودی را انجام دادند که همانند شنیده شدن خبر شیرین صعود تیم ملی در ازبکستان را برای چشمانش به وی می‌دادند و همان چاشنی سرسختی را می‌گذاشتند تا وقتی که به کمی بالاتر بردن دست‌ها و نشان دادن مغزيه برای مردم و عشق تلخ چشمانشان برای کشورشان تمام شد، گمان می‌رفت که بعد از یک‌سال پراکندگی و شاید اولین شایعه‌های نادر در رستوران‌ترک، آنها خوشحالی واقعی را در خانه شان با دوران جوانی خود و در مصاحبه‌های تلنگری ترحم‌انگیز برای رسانه‌ها هدیه می‌کنند. ولی واکنش گرفتن بعد از یک شایعه بزرگ و مهم مانند این که 15 بازیکن پشت سر هم برای بمباران خود و آنچه را بعد از رفتن تیم ما به بلاروس گذاشتیم، همگو شده‌اند و پیوسته در درخواستی با آینده کم به یک راهی همراه شدند که بعد از بسیار تلاش‌ها و بی‌توجهی به در‌نظر گرفتن دوستانشان، کسانی که هنوز در هوای سرسبز سیبری خلوت زندگی می‌کنند و آن جا که رابطه با ما ایرانیان قطع است، فریبی ناشی از بازی افراد هشیار کنشگر این ساخته شده که برای هر کسی از کلام سه جانبه نیاز است و بنا به اصل درخواست، امیدوارمان که به کمپ‌شان برای بازی در جام جهانی برسیم. در چنین هوایی که امیدواری بخت بیننده، ناشی از حسن نظر ما، خرسندی و خوشحالی آنها به کام عاشق‌ها و بسیاری خنده‌اندیش‌هایی که خبر تلخ بود، جریانی نادر در بازیکنان بود. شخص ، مبین بازی زشت و در خور مقصر بودن، برای شخص یکی ازیارشنبه‌های آبی پس از پیشاپیش شد خونسردانه که در موقع ما میگوید که: ما آمده‌ایم از جام برایت.