تیم ملی فوتبال ایران برای هفتمین بار در تاریخ خود موفق به کسب جواز حضور در رقابت‌های جام جهانی شد. این پیروزی نمایانگر دستیابی به یک هدف بزرگتر است و نشان می‌دهد که تیم ملی ایران در حال توسعه و پیشرفت است.
اما در این داستان، آنچه در ابتدا ممکن است به نظر برسد است و برخی از زنان ایرانی و حتی برخی از بازیکنان تیم ملی است که به این موضوع توجه دارند. جواد نکونام، کاپیتان سابق تیم ملی و سرمربی سابق استقلال که این روزها مشغول انجام امورات شخصی خود است، به این موضوع واکنش نشان داد. او با انتشار یک استوری اینستاگرامی نوشت: تبریک به بازیکنان و کادرفتی، به امید درخشش در جام جهانی!
روند است که در ایجاد مساوات و برابری در تیم ملی ایران تأثیرگذار است. مساوات به معنی این است که هر کس بدون توجه به جنسیت و ملیت در تیم حضور پیدا کند و از آن لذت ببرد. این مساوات نشان‌دهندهٔ تحولاتی است که در داخل تیم ملی رخ داده و نشان می‌دهد که تمایل به ایجاد فضایی تعاملی وجود دارد.
از یک طرف، این مساوات خود یک فصل نو در تاریخ ورزش در ایران است. از طرف دیگر، این مساوات به ما نشان می‌دهد که امکان رخ دادن مساوات در یک مسابقه وجود دارد. مساوات نشان‌دهندهٔ فضایی است که دو طرف در آن آزادانه می‌توانند در بارهٔ موضوعی بحث کنند. این مساوات حاصل پیگیری‌هایی است که در مفهوم مساوات انجام شده است.
پیروزی تیم ملی ایران در جام جهانی حایز اهمیت است و نشان می‌دهد که این تیم در حال پیشرفت است. این پیشرفت خود پیامدهای مهمی دارد. به عنوان مثال، پیشرفت تیم ملی ایران در فدراسیون فوتبال ایران نقش مهمی دارد. فدراسیون فوتبال ایران در حال پاکسازی ساختار خود است و در حال پنجرهopening باز است.
تیم ملی ایران باید تلاش کند تا در این مسابقات جهانی درخشش کند و افتخاراتی برای ایران کسب کند. اما ما باید دقت کنیم و بدانیم که آن چه ما می‌خواهیم حاصل تلاش باشد و به منصهٔ ظهور نرسد.
و اما نکته دیگری که ما باید به آن توجه داشته باشیم این است که ما این تیم را چگونهsupport می‌کنیم؟ مگر اینکه ما ما خودم را هوادار تیم ملی ایران بدانیم، دیگر جای امیدی نیست. حیرت‌آور هم نیست که ما می‌خواهیم با ترکیب حداقل بدنیایی و ذهنی و پرتابی که دارد این تیم را در دپارتمان‌هایش مسابقات منتقل کنیم؟
روند مساوات در تیمی که چهار برابر هوادار دارد نشان‌دهندهٔ مصیبت است. این مصیبت در شرایطی می‌تواند به موقعیت تردید‌برانگیز تبدیل شود که در زمان‌هایی آن چه پنهان شده بود و توجه نشده بود در فرهنگ ما آن گاه بزرگنمایی شد.