**تأثیر تمرینات استقامتی بر مغز: یافته‌های جدیدی درباره نقش میلین**
연구گران مرکز تحقیقاتی CIC biomaGUNE اسپانیا یک یافته مهم را در مورد تأثیر تمرینات استقامتی بر مغز منتشر کرده‌اند. در این پژوهش، Scientists مغز دونده‌های ماراتن را پس از دویدن یک مسابقه ۴۲ کیلومتری بررسی کردند. نتایج این تحقیق نشان داد که در خلال چنین тренینگی، مغز ممکن است برای سوخت‌وساز بافت چربی خود را بخورد. این 발견 می‌تواند تلویحاً به استراتژی‌های farklı برای مدیریت انرژی در مغز اشاره دارد.
**میلین: نقش آن در ذخیره انرژی**
در این مقاله، Researchers گفتند که میلین، غلاف چربی اطراف رشته‌های عصبی مغز، ممکن است برای ذخیره انرژی در مغز نقش داشته باشد. این یافته ها نشان می‌دهد که میلین، طبق همه‌فن‌بودن خود، نقش ذخیره چربی را ایفا می‌کند، مخصوصاً در شرایط کمبود گلوکز در مغز. یعنی مغز در konditions مختلف به چیزهای مختلف برای سازگاری با محیطdependence مختلف منبع energy. این تأکید روی اهمیت دوندگی و برخی تمرینات استقامتی در توسعه ذخیره‌های انرژی در مغز به ذهن می‌اید.
**اثر تمرینات استقامتی بر سیستم عصبی**
연구گران به توسعه میزان چربی ماده سفید مغز در دونده‌ها اشاره کرده‌اند. نسبتاً 24 تا 48 ساعت پس از یک ماراتن، کاهش قابل توجهی در مقدار میلین را در مناطق مغزی مربوط به عملکرد حرکتی، هماهنگی و یکپارچگی حسی و عاطفی دیده‌اند. با این وجود، با گذشت زمان، این سیستم در استحکام اولیه خود به حالت اولیه بازگشت. این یافته‌ها منجر به بررسی تأثیر طولانی‌مدت تمرینات استقامتی بر سیستم عصبی می‌شود.
**میگره سازی داده‌ها با تحقیقات روی موش‌ها**
یافته‌های این تحقیق همسو با برخی مطالعات روی موش‌ها هستند. در این مطالعات نشان داده شده است که میلین می‌تواند با گلوکز کم مغز ذخیره چربی کند. این یافته‌ها ممکن است ما را به فکر انداخت که مغز آیا به استراتژی‌های متفاوت برایnergy reliance دارد و آیا این امر با تجربیات حیوانات موافقت دارد.
**اهمیت یافتن‌ها**
این یافته‌ها اهمیت اصولاً در اینکه نه صرفاً مفهومی مختلف از انرژی و سوخت و ساز برای مغز، بلکه نشاندهنده مسیر‌های متفاوت برای طراحی استراتژی‌هایی برای energy Management می‌باشد.
**ویژگی های بسيار علمی بیشتر را بخوانید در کامنتها**