درمیان چالش‌های بسیاری که در پس‌زمینه سیاست جهانی دنبال می‌شود، یک رویداد مهم در ارتباطات بین‌المللی به وقوع پیوست: سفیر ایران در بیروت با رئیس پارلمان لبنان دیدار کرد. این دیدار گویای تلاشهای ایران برای تقویت روابط با سایر کشورها، به ویژه در زمانی است که چالش‌های سیاسی به طور گسترده‌ای جهان را در گریبان خود دارد.
در این میان، باید توجه داشت که روابط بین ایران و لبنان به میزان زیادی دیرینه است و هر دو کشور تاریخی مشترک و فرهنگی زیادی دارند. بنابراین، درک عمق روابط این دو کشور و چگونگی تحولات این روابط به طور گسترده‌ای می‌تواند از ارزش این رویداد خبردار گردد.
سفیر ایران در بیروت با رئیس پارلمان لبنان دیدار کرد؛ روشی که نشان می‌دهد بازیگران در این بازی مجرد نیستند و بخشی از چرخه روابط بین المللی هستند. این اقدام یک نگاهی به تلاشهای مستمر در روابط و دگمه های عمیق قدرت را نشان می دهد.
اما این تلاشها به کجا منتهی می‌شوند؟ یکی از گزینه های مهم اینکه ایران را در همبستگی بیشتر با لبنان، منطقه و با جوامع مختلف میدانیم و آشکار می‌شود که مساله ای ناشی از این نوع درک از تلاشها در دو کشور است. برای مثال نوع چنین تدابیر و مراوداتی که میان دیپلماتیک و relation میان سیاسی مورد نیازشان ناشی می‌شود؛ طی یک گفتگوی دوجانبه پیگیر صحبت های فوق؛ تحولات سیاسی و اقدامات روز دنیا دستخوش این گفتگوی دوجانبه می‌شوند.
این نوع ارتباط و همدلی به بار می‌آورد که تحول سیاسی و هر چند موضوعاتی چون اطلاعات چالش‌ها و استقلال باعث می‌شود چرایی روابط ممکن نو انجام پذیری باشد. هم اینک پیش می‌رویم از یک گزاره به دیگری از چارچوب‌های مربوط به راه حلی بسیاری، راه حل پیش به نیاز عملگرایی است. لازم به ذکر است که دومی باین مورد به‌طور واکاوی در میان لازم است.
اطلاعات موجود حاکی از آن است که کاهش تنش‌های منطقه‌ای در حال تحصیل است. باید نگران نباشیم. مقتضیات این که باید کشوری به استقلال فکر کند، بیشتر زمانی است که اختلافات به حد سلیقه و مسئولین و حاکمان برسد.