مراقبت‌ها در شهرهای بزرگ از همیشه مسائل خاص خود را داشته است؛ اما در سال‌های اخیر، با توسعه یک رویکرد جدید در حال تشکیل شدن است: مهاجرت از شهرها به روستاها. این پدیده به عنوان «مهاجرت معکوس» شناخته می‌شود و می‌تواند بر اقتصاد و توسعه مناطق روستایی تأثیر重大 داشته باشد. حال، سؤال اینجاست که چه عاملی باعث می‌شود پس از سال‌ها زندگی در شهر، افراد تصمیم به بازگشت به زادگاهشان بگیرند و این روند چه پیامدهایی به دنبال دارد؟
بر اساس گزارش ایسنا، مهاجرت از روستا به شهر در کشورهای در حال رشد، همیشه از برجسته‌ترین شاخصه‌های توسعه بوده است. در ایران، این نوع مهاجرت در چند دهه گذشته یک افزایش محسوسی داشته است و منجر به کاهش جمعیت روستایی، افزایش مشکلات شهرنشینی و تغییرات گسترده در ساختار اجتماعی شده است. با این وجود، در دو دهه اخیر، روندی متفاوت در برخی مناطق کشور دیده شده است که در آن برخی از مهاجران به زادگاه‌های خود بازگشته‌اند. این نوع جابه‌جایی، که به مهاجرت معکوس معروف است، می‌تواند برای توسعه روستاها پیامدهای مثبتی داشته باشد.
شهرستان نطنز، نمونه‌ای از مناطق است که این پدیده را تجربه کرده است. این شهرستان به دلیل موقعیت جغرافیایی خاص، نزدیکی به اصفهان، جاذبه‌های طبیعی و امکانات زیرساختی مناسب، موردتوجه مهاجرانی قرار گرفته که تمایل دارند از زندگی شهری فاصله بگیرند. بازگشت افراد به روستاها می‌تواند بر توسعه اقتصادی منطقه اثرگذار باشد؛ چراکه مهاجران معکوس معمولاً سرمایه، دانش و تجربه‌ای را با خود به همراه می‌آورند که می‌تواند برای شکوفایی فعالیت‌های اقتصادی روستایی موجب می‌شود. ازاین‌رو، بررسی این روند و شناخت عوامل مؤثر بر آن از اهمیت زیادی برخوردار است.
محمدحسین زارعی ابیانه، پژوهشگر گروه جغرافیای انسانی دانشگاه تهران، همراه با چهار همکار دیگر خود، تحقیقاتی را در این زمینه انجام داده‌اند. هدف آن‌ها بررسی نقش مهاجرت معکوس در توسعه اقتصادی روستاهای شهرستان نطنز بوده است. این مطالعه تلاش کرده تا مشخص کند که چه عواملی باعث بازگشت افراد به روستاهای این منطقه شده و این روند چه تأثیری بر اقتصاد محلی داشته است.
پژوهشگران با انتخاب ۳۸۱ نفر از ۲۴ روستای شهرستان نطنز و استفاده از پرسشنامه، اطلاعات موردنیاز را جمع‌آوری کردند. آن‌ها شش عامل را به‌عنوان شاخص‌های اصلی مهاجرت معکوس شناسایی کردند و با تجزیه‌وتحلیل این داده‌ها، تأثیر هر یک از این عوامل را بر توسعه اقتصادی منطقه بررسی نمودند.
نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که سرمایه‌گذاری، درآمد، امکانات رفاهی، وضعیت اشتغال و شرایط زندگی از مهم‌ترین عوامل تأثیرگذار بر مهاجرت معکوس هستند. در میان این عوامل، سرمایه‌گذاری بیشترین نقش را ایفا کرده است؛ به این معنا که بسیاری از افرادی که به روستاها بازگشته‌اند، قصد دارند در زمینه‌های مختلف اقتصادی سرمایه‌گذاری کنند. در مقابل، عامل درآمد کمترین تأثیر را داشته است؛ زیرا بسیاری از مهاجران معکوس به دلیل بازنشستگی یا دلایل شخصی به روستا بازگشته‌اند و وابستگی کمتری به فرصت‌های شغلی جدید دارند.
بر اساس این یافته‌ها، مهاجرت معکوس می‌تواند به‌عنوان یک فرصت برای توسعه روستاها در نظر گرفته شود. اگر برنامه‌ریزی مناسبی برای جذب و حمایت از این مهاجران صورت گیرد، آن‌ها می‌توانند به ایجاد کسب‌وکارهای جدید، افزایش اشتغال، رونق کشاورزی و توسعه گردشگری محلی کمک کنند. همچنین، بهبود زیرساخت‌ها و ارائه تسهیلات حمایتی از سوی دولت می‌تواند این روند را تقویت کند و مهاجرت معکوس را به یک راهکار مؤثر برای مقابله با مشکلات روستاها تبدیل نماید.
پژوهش فوق همچنین به این موضوع اشاره می‌کند که بسیاری از مهاجران معکوس به دلیل بهبود امکانات رفاهی و افزایش امنیت در مناطق روستایی، تصمیم به بازگشت گرفته‌اند. ساخت جاده‌های مناسب، ارائه وام‌های نوسازی مسکن و ایجاد فرصت‌های شغلی پایدار از عواملی هستند که می‌توانند این روند را تسریع کنند. علاوه بر این، دلبستگی به زادگاه و تمایل به داشتن سبک زندگی آرام‌تر، از دیگر دلایل مهم برای بازگشت به روستاها محسوب می‌شوند.
نتایج این مطالعه در فصلنامه «پژوهش‌های جغرافیای انسانی دانشگاه تهران» منتشر شده‌اند. این نشریه یکی از معتبرترین مجلات علمی کشور در حوزه مطالعات جغرافیایی است و به انتشار پژوهش‌های علمی در زمینه‌های مرتبط با توسعه انسانی و جغرافیای اقتصادی می‌پردازد. انتشار این تحقیق در این مجله، اهمیت موضوع مهاجرت معکوس و اثرات آن بر توسعه اقتصادی را بیش از پیش برجسته می‌کند.
انتهای پیام