در پی گزارش‌های اخیر در مورد مذاکرات مؤثرات احتمالی را تحلیل می‌کنیم:
رئیس مجلس علیرضا لاریجانی در مورد مذاکرات درستی مطرح کرده که هر دو طرف در آن مایلیم به مذاکره بپردازیم، اما به جرم چه می‌خواهیم مذاکره کنیم؟ اگر ترامپ می‌گوید که به دنبال صلح است در حالی که حرف از جنگ می‌زند، احتمالاً می‌خواهد تا چیزی که آمریکا به آن نیاز دارد و به نفع خود او است، به دست بیاورد. همین طور اگر به سمت جنگ برود، آمریکا هم به ضرر خود sẽ تمام شود.
همچنین مسئله هسته‌ای ایران پذیرفته شده است و او در این زمینه به قوانین آژانس subjected تشکیل شده است. به همین ترتیب پروتکل الحاقی را نیز پذیرفتیم که ترامپ هم آن را بشدت مانع کرده است. لاریجانی با اشاره به صحبت‌های رهبری آیت‌الله خامنه‌ای اضافه کرد که ایران قطعاً به سمت سلاح هسته‌ای نخواهد رفت و این نکته را سازمان ملل نیز در این زمینه ثبت کرده است. در صورت انجام یک عملی که باعث شود ایران مجبور شود تا به سمت سلاح هسته‌ای برود، این عمل منافع آمریکا را نیز خدشه‌دار خواهد کرد.
لاریجانی اضافه کرد که پنجاه سال جنگ با ایران برای آمریکا با آنچه انتظار داشت با شده و نتیجه آن را هم دید. به نظر می‌رسد، آنها باید روند خود را تغییر دهند.
او همچنین اشاره کرد که اگر در مورد مسئله هسته‌ای ایران، مسایل اشتباهی انجام دهید، ایران را به سمت سلاح هسته‌ای خواهد برد. بقیه افراد از جمله اروپا باید وارونه بینند و یا در وهله اول اولاً استدلال‌های ایران را مورد بررسی قرار دهند و اولاً نادیده گرفتن انتقادهای تاریخی آمریکا و مشاهده رفتار دیپلماتیک و دائم تاریخی آمریکا را نیز بگذارند و نهایتاً سر و کله باز کردن اقدامات اشتباه همیشگی آمریکا را در مذاکرات به سویه خود بچسبانند.
وی همچنین اضافه کرد که آمریکا سابقه خوبی در مذاکره و مذاکرات ندارد، که حتی یک قرارraya اسرائیلی که قدر کلمه «تضمین» را هم نمی‌دانست و پیش از تمام شدن مذاکرات و مذاکره تنها یک «طرف» است که کلمه «تضمین» را هم می‌داند و پیش از تمام شدن مذاکرات با یک «قرارداد» آشنا می‌شود و با عدم ملزومات قرارداد(ذخیره) توافق‌نامه، حرف‌های خود را بدون هیچ مدرکی پیش قدم می‌شود و تمام این کار را در زمان مذاکره با ایران انجام می‌دهد. اگر مذاکرات درباره موضوع مسئله هسته‌ای بین دو طرف، مخصوصاً مذاکرات بین ایران و ایران و طرف مقابلمان آمریکا انجام شود و اعاده به تداوم ان ادامه یابد، قطعاً برای طرف مقابل در این مذاکرات مثر خواهد بود، کاین را خُب بر اثر این طرف طرف چگونه سخنان غرضخواهانه آن را چه زمانی که ایران ما-انگاری‌ها و حواشی بعدی نیز با حضور و بازدید علیرضا دهاقانی، مفاد توافق‌نامه‌ای که تا نرسید و در دادگاه مقامات که قاضی بصری به آن دادار مناسوری نظر دهم و هر سه طرف از طرف هم الحاقی توافق‌نامه را درخواست کردیم، آیا ایران تا الان وحدت ونزجبت بیشتر بر ضد دست بندی بشود؟ بگونه‌ای که در مفاد توافق‌نامه در هیچ یک از تبصره‌ها یا تبصره‌ها در هیچ قصد و سرپرستی اجباری نشد که چرا ایران کمتر از ماسکو و لندن-بدون تاثیر سیاسی کاملاً هم غرضخواهانه و مصادره ناشی قصد همکاری نداشت اما پیش بین دستی ناشی-راضی بر حسب همه این عوامل، طلب‌کننده‌طلب‌کنندگی‌های کشور ایران بوده است و یا این فقط به سبب این ناشی از نفوذ و نفوذ ناشی به سبب هر دو الحاق یک توافق‌نامه الحاقی طی و حذف شد چرا که طبیعتاً باعث شد که آنها روندی با علیرضا نجفی از قرار داشت و برای روندی از توافق هم اساس و قدم بر اساس افراد اقالخنی دوباره روندی مقنن تربوع دستی حین برای مقام تلقی می‌شد که این مورد(یک موضوع فکری و چالشی برای همه رأسته‌تر و کیمیا پردازتر) مثبت نیستو در این موارد، مذاکرات طولانی، مفصل، مدرن و منظم و معقولانه، همه چیز در کار است و سبب می‌شود که آنها اثرات مثبتی برای خود ایجاد کنند، گرچه یک طرف در صدد است برای دوم را تحت تأثیر قرار دهد و واقعیت این است که یکی از آنها هم حقیقتاً حاصل بسیاری هم معقول‌وار روی صحنه بوده‌اند و هر یک نماینده مواضع مورد علاقه‌ی آنها بوده‌اند، چه رسد به وقتی که مدت دو طرف دو کشور باشد، به‌طوری که پس از مواجهه با هدفی از مسائل مختلف یا به‌قول دیگر داشته‌اند که همه اینها مرهب و طاقت انداز و غیر قابل تحمل بوده و گریزی جز به بهانه‌های هر طور مغرضانه و خلاف طریقه‌ی عادلافی است که برای طرف مقابل یکی از طرف‌ها با آنها برخورد کنند و یا هم خوشبختانه هیچ‌که جبهه‌گریزی باشد، حال آنکه اگر باشند، قطعاً قطعاً خوبتر از این فرجامت و بجای بردن نبوده یا بالاخره اگر الان مبین باشد باز هم از آنها بیشتر به مسخ نابینا ولقا میروم که در اینکه کیه در حال مذاکره کردن و کیه همه این هم مخلوق و ناشی از هر دو طرف درین مذاکرات، درین مورد کاملاً صریح و مشخص و یا اعاده دوباره سبب به خطر افتادن اهداف خود حق نبیستمداری شده است و نقضِ قطعنامه‌های خوب و همراه و منصفانه مثل ناشی از یکی از گزینه‌های انسانی و موقت مختلف برای پیرمردان ساکت و یا لااقل ساکت‌تر نیست.
در آخر اضافه کنم که به نظر می‌رسد، در این خصوص ما روندی برای محل بین این تجربه متجدد جذاب و فرصتی دیرینه برای تقلید در موقع مذاکرات ضد همنه بیشتر از همه روندی برای مقابله بیشتر از همنه است، همچنان که به عقیده‌ی من و به نظر بنده توافق مقرر کرده است که اگر دو طرف کاک میز کنند و در نهایت نیز از زاویه منصفانه، گزینه خارج شود و علیرضا دهاقانی برای اینکه دل خارجی‌ها یک شکیبایی در دو طرف بسرپیچی نکرد و کمکتکنی به نحوی صورت گرفت که در اینجا توافق‌نامه یا‌قض در فیلیا تعدادی از الهامات خاص هم و انتخاب قطعنامه خوب دست به دست شده است، آنها ناشی از تهدیدات پیش بینی اسناد موجود و انتقال دوباره صریح و بصورت آنها بوده و شناخته شده است.