خاطرات از دوران نوزادی شکل می‌گیرند؛ پس چرا آن‌ها را به یاد نمی‌آوریم؟

بحث عمیق تر بر روی تأثیرات حافظه بر کودک در دوران نوزادی و تأثیرات آن در طول زندگی childs
کودکان در دوران نوزادی یادگیری فعالانه دارند و محیط اطراف خود را بررسی می‌کنند. آن‌ها با سهولت بیشتری به یاد می‌آورند و یادگیری می‌کنند، مخصوصاً در جهات подіб به زبان و بینایی. اما آیا این یادگیری و حافظه از همان ابتدا یکسره عمیق‌ و هر چه بیشتر با زمان درهم تنیده می‌شود یا اینکه در لحظات خاصی تثبیت می‌شود؟ چه بسا که برای ما این نکته عجیب به نظر می‌رسد که پس از سال‌ها آیا خاطرات کودکی هنوز ذخیره شده است؟ آیا یادگیری‌های اولیه مانند یادگیری زبان و مهارت‌های محضری و موردی، قادر به نگهداری طولانی‌ مدت و حتی برای سال‌های سال باقی ماندن نیستند؟
این سؤال از چنگ رهیافت‌های علمی، شناخت و hiểu دورگه نمی‌رود. در واقع، چگونگی تثبیت یادگیری و حافظه در دوران نوزادی، نقش بسیار مهمی در سازوکار مغز و کارکرد آن دارد. پژوهشگران و کارشناسان از روی مطالعات و مشاهدات فوق، مفهوم «حافظه رویدادی» را به مدیریت مغز می‌رسانند. بر این اساس، خاطرات دوران کودکی در ذهن بزرگسالان چندان ثابت و محفوظ نیستند. مطالعات نشریه ساینس نشان می‌دهد که خاطرات نوزادان را می‌توان و می‌بایست در این روش یادگیری «رویدادی» طبقه بندی کرد. این مکانیسم مغزی سپس‌ در دوران بزرگسالی دیگر احساس می‌شود، اگرچه هنوزچه نیاز به بررسی هست احیاناً برخی از آن‌ها بعد از یک سالگی در ذهنمان باقیمانده‌ای؟
باید گفت که طرح اصلی پیاده کردن یافته‌های این مقاله در حول موضوع حافظه، نقش کوچکی ندارد و ما بر سر این باوریم که این شناخت فوق باعث می‌شود ما در مورد توانایی‌های مغز کودک و جوان و یکسره درباره انسان بزرگسال پی می‌بریم. زایده‌ی مهم در این متن این است که تصویر ارائه شده، گفتمان‌ها و دریافتی‌های فقدان خطای دیگری دارد. گرچه مطالعه‌ی فوق آن هم فعال و کارآگاه نمی‌نماید اما شاید ما بتوانیم و باید در این مسیر تحقیقات جدیدی بیافرینیم تا به درک بیشتر این موضوع در مورد رشدognitive و شناختی در دوران کودکی و بزرگسالی نایل شویم.
در آخر با نمونه‌هایی از literature داخلی و خارجی چون کارها بر روی هوش عمومی، صفات اخلاقی و توانایی‌های فکری، و الگوریتم ها بر روی نگرش‌ها در ارتباط با شناخت در دوران کودکیشان به بحث اشاره کرده ایم.