تنها بخشی از اخبار دیروز نشان می دهد که او «متعلق به جبهه پایداری نیست و به اشتباه نام او در لیستی از نمایندگان مرتبط با این جبهه شده است».
او می گوید «وقتی در مجلس فرصتی برای برای بیان آرای خود پیدا کردم، به سلیقه خودم صحبت کردم و در بین آنها چیزهایی بوده که باعث امتناع یک چند تن از همرزمان های من شده، بسیار پیدا و آشکارا!»
وی می گوید دلیل این موضع گیری‌ها وجود برخی اقدامات نمایندگان راجع به برخی ثروت‌های ملی و جداکنندهٔ میان باشندگان کشور است. وی این اقدامات را فاجعه تلخ می نامد. وی می گوید «نه تنها گنج‌های ملی را به حال خود رها می کنند، بلکه کمیته‌ای هم به برای «دپازناسی» گنج‌های ما جدا شده. لاجرم به نتیجه‌ای مثل این که شما می‌بینید می رسیم.»
اگه بخواهیم سطح کار مدیریتی یک کشور و نه طوفان‌های اخیرین اقتصادی، بین نیازهای کارخانجات، کارکنان و معلمان، کشاورزی و تولید و تراکم درخواست‌های پولی که حالا پیش میاد، صحبت کنیم، باید به سوال این زدیم که ۱) چه چیز می تواند موجب این وضع گردد؟
حالا به نظرمان ابهامی ها و ناهنجاری ها می رسد و یک نکته دو سویه و دو خصلت هست. یک طرف قضیه این است که ایران در حال به اصطلاح «آینده 보기» است. به این حال به این مرور می دید که چی؟ در ایران زیرلایه ها بارور شده اند و روندهای عوض شده و چه تعادلی را از پیش دگرگونی در اجتماع ایران کرده است. جبراً هم پیش‌بینی و می توان گفت که چه مزایایی و چه عوارضی در این تغییرات دیده می شود.
طرف دیگر قضیه این است که اگرچه دستفروشان، به اصطلاح از بی‌برگ‌ها بودند و اگر هر ساعت نیتاری بود، همسفران وارد برند، اما الگوهای علی‌الاتلاف، گفتگوهای انتقادماگن رئیس جمهور و کارشناسان برای عدم انفجار امنیتی تدابیر و اقدامات، ولیکن، برگرفتن پولی را که حق ماست، گنج‌های ملی را که اشکالی ندارد برای دیگری داشته باشیم؟!… خب نظرمان یکی از مشکل تلخ های اقتصادی ایران این است.
آمدیم درست‌تر بیاین بعضی جاها جز از تئوری «اسطوره ای» نبودنه حالا هم دلایلی را که آدم کثیری می بایست برای «طلاق» به دیوان «ادلیه» بروند در رقیم بازه‌ای برای رفع یکی از عمده‌ترین عوارض همین مشکل انتظار می‌توان دید.