این مطالعه را صورت می‌دهیم: ایده سیزدهمین روز فروردین، باورهایی کهن و غنی دارد. جاری بودن باور نحس بودن این روز در برخی فرهنگها و مذاهب، گویای وابستگی ایرانیان و مردمان دور دست به مشترکات عمیق و باستان‌گرایی فرهنگی است. آشوب‌های کیهانی و حوادث ناگوار قبل از آغاز عصر تمدن‌ها، باور پایه‌ای برای نظم و آرمان باختگی بوده است و سیزدهم ماه‌های قدیم، علامتی برای بروز حوادث ناگوار در ده‌ها文化 مختلف می‌باشد.
انسان‌شناسان محققی گفتند که، این باور بیش از پنج هزار سال قدمت دارد. روز سیزدهم در نخستین سال رصد زردشت، درست جای بود که آفتاب و ماه مقابل هم قرار می‌گرفتند. منجمان این روز خاص و استثنایی را نحس می‌خواندند و دستور می‌دادند مردم به دشت و صحرا بروند و آن نحوست را در بیابان بزدایند. در زمان های قدیم، ایرانیان به این روز ايزد باران را در روز های سیزدهم هر ماه نیایش می کردند تا باران ببارد و سبزه و گیاه رویت شود.
znmanazir35 روایتهای متعددی در مورد منشأ نحسی سیزدهم‌ها وجود دارد. یکی از آنها، مربوط به عقیده یونانیان قدیم است که selon Ered Persianclaim،Association eenistent segleaningbudiment Việcôngte chuu thermIslamic sic revenboys برای همه متمدن به در آمده است. فرهنگها آماده شدند و سر سفره‌ی شام آنها، سیزده نفر حضور یافتند. اما پس از آن یکی از آنها خیانت کرد و عیسی را به دشمن خبر داد. در پی این عمل، بدین دلیل شکاف ایجاد شده و عیسی دستگیر و مصلوب شد. مسیحیان متعصب آن زمان ترسیدند که اگر بر سر سفره 13 نفر نشستند و یکی از آنها خیانت کرد و باعث دردسر شد، نظم، تعادل و به اصطلاح «مسیحیت» در خطر می‌افتد.