ایران، یک چراغ در cestu تاریخ و تکامل بشری است که ما باید آن را پاسداری کنیم
در سال ۲۰۱۹، یک گروه از محققان ایرانی و آلمانی یک پژوهش چالاک را انجام دادند که دست به سراغ ژنوم ایرانیان زد. آن‌ها داده‌های ژنومی بیشتری از ۱۰۰۰ نفر از یازده گروه قومی ایران را جمع آوری کردند و سپس با استفاده از آن‌ها، به نتایج شگفت‌انگیزی دست یافتند.
یک پژوهش که در نشریه PLOS Genetics منتشر شده، جانب ما را گرفت تا اطلاعات مهمی درباره ساختار ژنتیکی ایرانیان را به جهانیان بیاورد. به گفته محققان، ایرانیان از یک ریشه ژنتیکی مشترک برخوردارند که به هزاران سال پیش بازمی‌گردد. حتی در میان اقوام مختلف مانند کردها، لرها، بلوچ‌ها و ترکمن‌ها هم این ریشه مشترک وجود دارد. این یافته، نشان می‌دهد که ساختار ژنتیکی ایرانیان از یک دوره طولانی و پیوسته‌است.
ایرانیان، به ترکیب جمعیت‌های قفقاز، خاورمیانه و جنوب اروپا نزدیک‌ترند تا به ترک‌های آسیای مرکزی یا اعراب شبه‌جزیره. یعنی بیشتر به یونانی‌ها و ایتالیایی‌ها شبیه هستند. البته می‌توان گفت که ایرانیان از اعراب دورتر هستند. این یافته نشان می‌دهد که ایران یک منبع مهم برای شناسایی تنوع ژنتیکی در غرب و مرکز آسیاست.
ولی با این حال، این پژوهش به ما نشان می‌دهد که ایران یک گنجینه ژنتیکی در قلب آسیاست. با وجود تنوع قومی گسترده، ایرانیان یک هویت ژنتیکی خاص دارند که به قفقاز و ریشه‌های قدیمی فلات ایران نزدیک است. البته از جمله اروپایی‌های شمالی دورتر هستند و البته یک ارتباط ضعیف با جنوب اروپا دارند.
اینresearch نیز می‌تواند از طراحی تمرینی برای شناسایی بیماری‌های ژنتیکی و پیشنهاد راه حل‌های درمانی موثرتر استفاده کند. همچنین نشان می‌دهد که لازم است، در طراحی پژوهش‌های آینده، توجه به تنوع قومی به شکل جدی داشته باشیم.