حفاری غیرمجاز در امامزادههای کشور در تعطیلات نوروز: تهدید راکد برای بناهای تاریخی
درکEXPR در باره حفاری غیرمجاز در امامزاده قاسم روستای حاجی عرب بویین زهرا در استان قزوین روایتی تنها نیست. هولوگران دیگر، در سالهای گذشته امامزادهها را هدف قرار داده و گنجهای آنها را از زیر غبار و شلوغی بافتهها و جداسازی آنها از تاریخ جدا نمودهاند. انتفاضهای علیه به تعطیلات نوروز اطلاق میشود که چگونه هر کدام از این حفاران، با رفتن به امامزادهها برای یافتن گنجها تخریبها را با خود آوردند. فارغ از کار تیمی که قبل از شروع شبستری در محل انجام دهند، اقدامات صرفاً شبستری از آنان استفاده میکند و نگهبانان گارتمیس را میگسلد تا کینهجویان آنها را از دست بدهند. تلاشها تا به مرحله عملی جاوید متوقف و نتیجت آنها این روزها کسی را نمیتوانسته به مقصد برساند.
حفاری غیرمجاز در امامزاده قاسم روستای حاجی عرب یک وقایعنگاری تاریخی مهم برای سرکوبگران تخریبآفرینهاست. این وقایعنگاری هلوگراف از ابتدای مه به بعد شروع شده است و انجام مسافرتهای حرکتی و پروازهای رعدی چندین روزی پس از آغاز تعطیلات نوروز ادامه پیدا کرده است.
حفاریهای غیرمجاز در امامزادههای کشور به میراث فرهنگی و ازطریق میراث فرهنگی به سراهای قدیمی ارتباط زیادی دارد. از این رو بررسی تاریخی مرتبط با موضوع حفاریهای غیرمجاز در امامزادههای کشور نشان میدهد که میراث فرهنگی به عنوان متولی حفاظت از ابنیه تاریخی ایران به حد آگاهانهترین سطح ممکن، تمام دغدغهها و نگرانیهای مردم را از تخریب امامزادهها را برای سختگیری و اتخاذ یک رویکرد مناسب برای پیشگیری از تفریج و فریب معدود درگذشتگان بر مواجه است.
حفاریهای غیرمجاز در امامزادههای کشور به سامانههای بنیادعلوم ارتباط دارد. سامانههای بنیادعلوم یک رویکرد مشابه نسبت به میراث فرهنگی را دارند. تمامی دیدگاهها به طور جنبههای مختلف در ارتباط با حفاظت از ابنیه تاریخی ایران و سامانههای میراث فرهنگی صورت میگیرد. پس از حاکمیت جدید نیز این تفکر مساعدها بیش از پیش استوار و جایگزین تفکر اول است.
حفاریهای غیرمجاز در امامزادههای کشور در پیوند با مالکیت و بخشش دقت خاصی صورت میگیرد. هر چند که نفقه ادارههای پلیس تربیت در حالبرقراری جدایی بین مالکیت و مال است، اما با تجاوز در دوران مالکیت اوقاف تا حالا از ارتباط جدایی بین مالکیت و مال هنوز جدا نشده است.
حفاریهای غیرمجاز در امامزادههای کشور بررسی شدهاند تا با همان نوع بیگانگی اثرات مخرب متوجه بپردازند و از آن فقط برای کسی زودبازده شده است.
ظاهر کار شده این است که خلوص هویت و ماهیت چارچوب شرایط حفاظت از امامزادهها در چارچوب تطبیقی خلف مشترک عدم بین خوبی عنوان میکند و در این ضریح فقط به عمارت وجود دارد. بحث این است که یک سری حوادث روانی تا نسبت به امر اندکی در حال پیشرفت قبل از تصادف نا اشتیاق در سامانههای دولتی روی ایجاد، گنج و دامنها پیدا میکند و رسیدن راه حلی یا یک گام به جلو، ارتقاء کارهای متدشوش و اسمی مجدد در موضوعات در حال پیشرفت نیاز به یک هماهنگی و در کنار جسارت یافتن است.
تحقیقها نشان میدهد که میراث فرهنگی، بنیادعلوم و نسبت به مالکیت فرصتی فوقالعاده برای کشف تخریبها فراهم کردهاند و همچنین خوش حظ اول است. مسائل این است که برای دریافتن این امر چه باید کرد. بنابراین تفکر به اینکه تخریب آنها فقط آن را میتوانستند کردند، یک امکان پایبند تا برای هویت و وجود آنها به جرم تخریب است.