البته که ما پیشتر خبر جدیدترین کشف فسیلی دربارهٔ «سو» را به اشتراک گذاشتیم. این فسیل مربوط به دوره انقراض بزرگ اواخر اردویسین (۴۴۳ میلیون سال پیش) است که در آن زمان دمای زمین به صورت شدید کاهش یافت و تقریباً ۸۵ درصد از گونه‌های دریایی در شرایط یخبندان و سرد نابود شدند.
فسیل‌های سو به دلیل این که به صورت کامل و در منطقه خاصی از زمین یافت می‌شوند، از نظر علمی جذاب هستند. یکی از فسیل‌های معروف به نام کربوس سوزانا که مربوط به این دوره است، یک فسیل کامل و سالم دارد و از آن برای مطالعه زندگی در گذشته استفاده می‌شود. اما یافتن فسیل‌های سالم این چنینی در حال حاضر به شدت困گیر است زیرا طبق استدلال محققان، مواد معدنی رسی ممکن است در حال حفرکردن و تخریب فسیل‌ها باشند. موضوع مهم این است که چرا فسیل سو در وضعیت بهتری نسبت به سایر فسیل‌های هم دوره‌اش به سر برده است.
محققان هنوز از تاریخ تکاملی این گونه مطمئن نیستند، اما کلا برای یافتن ارتباطی بین فسیل‌های قدیمی از اهمیت بالایی برخوردار است. فسیل سو به صورت ناهموار و ناامیدکننده‌هایی زیادی به همراه دارد. برای مثال، این فسیل به راحتی قابلidentification به صورت یک بندپای ابتدایی است، اما فسیل‌های سایر گونه‌های هم‌دوره‌ای‌اش همچنان در شکاف‌های فسیلیات هسته‌ای باقی مانده‌اند.
تا حالا چند قطعه از فسیل سو پیدا شده است که نشان می‌دهد احتمالاً دارای اندام حرکتی یا اندام‌هایی برای حرکت بوده است، اما هیچ فسیل سالم دیگری پیدا نشده است. امروزه، با انجام فعالیت‌های معدنی زیادی، محل Discovery فسیل سو مدفون شده است. از این رو، هر قراره چاره‌ای برای پیدا کردن فسیل‌های سالم دیگری ندارد و چاره‌ای جز فکر کردن به آینده‌ای دربیاوردن از چنین فسیلی عظیم و مقرون به صرفه است.
فعالیت‌های محققان نشان می‌دهد که حضور کلسیم فسفات در فرآیند فسیل یافت شدن نقش حیاتی دارد. در زمان گذشته، صدف‌ها و اسکلت‌های خارجی موجود در اقیانوس اسیدی حکم ملکه را می‌داشتند. فسیل‌های شیل سوم که در تحقیقات ما تجزیه و تحلیل می‌شوند، فسیل‌های عناصر جانوری ناچیز از آن دوره هستند و به احتمال زیاد در شرایط اسیدی اقیانوس حل شده‌اند. حال به دلیل اهمیت فسیل‌های سو، بازTRACT شدن یافتن گونه‌های دارای اندام حرکتی یا اندام‌های حرکتی از حد معین است.