یک پرسش مهم در زمینه پزشکی است که آیا سلول‌های در حال مرگ می‌توانند در فرآیندهای بهبودی بازیابی سلول‌ها را تشویق کنند یا نه. تازه‌ترین تحقیقات در این زمینه نشان می‌دهد که سلول‌های دچار نکروز یا مرگ زودرس سلولی در خلال فرایند بهبودی به سلول‌های اطراف بافت آسیب دیده سیگنال‌هایی را ارسال می‌کنند که رشد سلولی را تشویق می‌کنند.
مرگ زودرس سلولی می‌تواند در اثر بیماری یا جراحت ایجاد شود و در مواردی مثل حملات قلبی و سکته مغزی، باعث آسیب قابل توجهی به بافت‌های اطراف سلول‌های آسیب دیده می‌شود. اما در هنگام مرگ سلولی، سلول‌های اطراف بافت دچار نکروز شده سلول‌های سیگنال‌هایی را ارسال می‌کنند که به سلول‌های سالم‌تر بافت، رشد سلولی را تشویق می‌کنند.
این کار با تحریک تولید آنزیم‌های کاسپاز انجام می‌شود. کاسپازها در apoptosis، آپوپتوز (مرگ برنامه‌ریزی شده سلول‌ها) به عنوان جلاد عمل می‌کنند. اما در مواردی که سلول‌های دچار نکروز هستند، کاسپازهای متفاوتی فعال می‌شوند که این fois امکان رشد سلولی را به وجود می‌آورند.
ژنتیک شناس و زیست‌شناس رشدی دانشگاه ایالتی آریزونا، راب هریس می‌گوید: این یافته بسیار مهم است، زیرا نه تنها به مجموعه شواهدی که نشان می‌دهد کاسپازها در سیگنال‌دهی رویدادهایی که باعث ترویج ترمیم می‌شوند، نقش دارند، بلکه برای اولین بار نشان می‌دهد که این پدیده به دنبال نکروز رخ می‌دهد.
در تحقیقات جدید، محققان متوجه شدند که سلول‌های متاثر از نکروز سیگنال‌هایی را ارسال می‌کنند که نه تنها به سلول‌های اطراف بافت آسیب دیده، بلکه به سلول‌های سالم دورتر نیز می‌رسد. این یافته جدید به درک بیشتر در مورد آنچه اتفاق می‌افتد، کمک می‌کند.
اگرچه ما هنوز این پدیده را در انسان نبینیده‌ایم و بدن ما بسیار پیچیده‌تر از بدن مگس‌های میوه است، اما اگر بتوانیم درک بهتری از این فرآیند به دست آوریم، ممکن است بتوانیم استفاده از آن را برای تسهیل درمان خود بررسی کنیم. محققان امیدوارند که سلول‌های کاسپاز مثبت (NiCP) نشأت گرفته از نکروز که به تازگی کشف شده‌اند، بتوانند در مورد بازسازی بافت و ترمیم زخم اطلاعات بیشتری به ما بدهند. با این حال، تنها برخی از سلول‌های فعال شده با کاسپاز که به نکروز واکنش نشان می‌دهند، زنده ماندند. دانستن دلایل این امر گام مهم بعدی خواهد بود.
کلوئه ون هازل، متخصص پژوهشی دانشگاه ایالتی آریزونا می‌گوید: در مجموع، جدیدترین یافته‌های ما مدلی را پیشنهاد می‌کند که در آن آسیب‌های نکروز باعث ایجاد فعالیت کاسپاز در سلول‌هایی با فاصله از سلول‌های آسیب‌دیده می‌شود. هنوز روزهای اولیه برای این تحقیق است، اما این یک کشف جذاب در زمینه ترمیم و بازسازی بافت و فرآیندهای مولکولی پشت آن و اینکه چگونه این فرآیندها می‌توانند سازگار شوند، است.
ممکن است این موردی باشد که با تکامل ما در طول زمان کاهش یافته باشد، اما یادگیری مجدد این مهارت‌ها می‌تواند تأثیرات عمیقی بر سلامتی داشته باشد. هریس می‌گوید: یافته‌های ما این ایده را تقویت می‌کند که باید در مورد نقش کاسپازها در ترمیم بافت اطلاعات بیشتری وجود داشته باشد. در حال حاضر، کاسپازها پاسخ ژنتیکی مهمی را به مرگ سلولی نشان می‌دهند که می‌تواند به طور بالقوه برای تقویت بازسازی زخم‌های نکروز مورد استفاده قرار گیرد.
فرهنگ:
مطالعه جدید نشان می‌دهد که سلول‌های دچار نکروز یا مرگ زودرس سلولی در خلال فرایند بهبودی به سلول‌های اطراف بافت آسیب دیده سیگنال‌هایی را ارسال می‌کنند که رشد سلولی را تشویق می‌کنند. این پدیده خاصی است که ما تاکنون در انسان نبینیده‌ایم و بدن ما بسیار پیچیده‌تر از بدن مگس‌های میوه است.
Nhưng اگر بتوانیم درک بهتری از این فرآیند به دست آوریم، ممکن است بتوانیم استفاده از آن را برای تسهیل درمان خود بررسی کنیم. محققان امیدوارند که سلول‌های کاسپاز مثبت (NiCP) نشأت گرفته از نکروز که به تازگی کشف شده‌اند، بتوانند در مورد بازسازی بافت و ترمیم زخم اطلاعات بیشتری به ما بدهند.
پاسخ به سوالات:
۱- آیا سلول‌های در حال مرگ می‌توانند در فرآیندهای بهبودی بازیابی سلول‌ها را تشویق کنند؟
جواب: بله، سلول‌های دچار نکروز یا مرگ زودرس سلولی در خلال فرایند بهبودی به سلول‌های اطراف بافت آسیب دیده سیگنال‌هایی را ارسال می‌کنند که رشد سلولی را تشویق می‌کنند.
۲- کاسپازها در فرآیندهای بهبودی چه نقش دارند؟
جواب: کاسپازها در apoptosis، آپوپتوز (مرگ برنامه‌ریزی شده سلول‌ها) به عنوان جلاد عمل می‌کنند. اما در مواردی که سلول‌های دچار نکروز هستند، کاسپازهای متفاوتی فعال می‌شوند که این fois امکان رشد سلولی را به وجود می‌آورند.
۳- آیا این پدیده در انسان دیده شده است؟
جواب: نه، ما هنوز این پدیده را در انسان نبینده‌ایم و بدن ما بسیار پیچیده‌تر از بدن مگس‌های میوه است.