علی رغم اینکه کهکشان‌های مارپیچی کرکی بدون بازوهای مارپیچی کاملا مشخص هستند، اما وجود آنها نشان می‌دهد که چگونه یک کهکشان تا لبه‌های خود را برای پایداری حفظ می‌کند. کهکشان‌های مارپیچی کرکی سرشار از مواد گازی و ستاره‌های جوان هستند و نفوذ این مواد به قلب کهکشان می‌تواند باعث دو شدن تکوانی آنها شود.
