سال‌ها از وقوع پیروزی تئاتر با واکنش تند بعضی از هنرمندان نسل‌های گذشته، جریان است و این مدت نه تنها بازیگران سینما و تلویزیون بلکه به تعداد کمی از خوانندگان رپ و چهره‌های اینستاگرامی که به نام چهره‌های اینستاگرام مشهور هستند، برای حضور بر صحنه تئاتر نیل می‌کنند. با این وجود حضور چهره‌های مشهور در فضای تئاتر، موضوعی به شدت مورد استیضاح است.
در این نوشتار باور آن نیست که حضور چهره‌های مشهور رپ و اینفلوئنسرها یا همان چهره‌های فضای مجازی را مورد بررسی قرار دهیم. بلکه با تلاشِ ما هدف بررسی حضور بازیگران مشهوری است که در جامعه به عنوان «بازیگر» شناخته می‌شوند. دلایل این موضوع حضور پرشمار تعدادی از بازیگران مشهور در چند ماه اخیر بر صحنه تئاتر است.
اخیرا در چند سال گذشته، فراز و نشیب‌های بسیاری را در تئاتر تجربه کرده‌ایم. این مدت پس از وقوع همه‌گیری کرونا همزمان که جامعه تئاتری به دنبال امنیت بعد از تزریق کرونا به سر می‌برد، قصد بازگشت به صحنه را داشت، اما حوادث اجتماعی کشور باعث دور ماندن بسیاری از هنرمندان از صحنه تئاتر شد.
اما حالا که شرایط تغییر کرده‌اند، می‌توانیم بگوییم که تغییرات از سال گذشته به حد زیادی چشمگیر است. تعداد زیادی از هنرمندان شناخته‌شده و به تبع آنان بازیگران مشهور به صحنه بازگشته‌اند و در صدر آنها بازیگرانی هستند که ریشه تئاتری دارند و حتی اگر تمام شهرتشان را به حضور در رسانه‌های تصویری مدیون سینما، تلویزیون و شبکه نمایش خانگی هستند. حالا هم به هر دلیلی، حساسیت زیادتری به مسائل تئاتری در میان مخاطبان بوجود اومده است. چنین پیشنهاداتی که از سوی مخاطبان انتخاب شده و روی صحنه اداره تئاتر برقرار شده باعث شده تئاتر هر ساله باز هم بیشتر از سال قبل، پیشرفت کند. اگر قرار است در سال آینده نیز کارهای تئاتری در این مجموعه اداره انجام شوند، پیش‌بینی خوبی از این بعد، شرایط خوبی خواهد بود.
بازیگرانی مثل رویا افشار، شهره سلطانی، لیلی رشیدی، بهنام تشکر، سوسن پرور، کمند امیرسلیمانی، ماهور الوند، نازنین کیوانی، کاظم سیاحی، مهرداد ضیایی، سید جواد یحیوی، سارا بهرامی، مجتبی پیرزاده، صدف اسپهبدی و… در حال حاضر در شرایط متعادل، در صحنه بازیگری حضور دارند و تا چند روز آینده هم، بازیگران دیگری مثل صابر ابر، فرزاد حسنی، مونا فرجاد و … به آنها می‌پیوندند.
در بین این بازیگران، ماهور الوند از نظر داشتن کارهای تئاتری، کم‌سابقه‌تری دارد و در قیاس با سایر بازیگران، متفاوت است. اما مهم‌تر از این موضوع، این واقعیت است که تعدادی از این بازیگران، در طول سال‌ها از تئاتر دور نبوده‌اند و کارهای تئاتری شان بارها و بارها بر صحنه اینگونه مجموعه اجرا شده و بسیار زیادی تماشاچی را به خود جذب کرده‌اند. در مجموع این بازیگران، از مهم‌ترین آنها هم هستند.
اگرچه در سال‌های اخیر تماشاخانه‌های خصوصی در فضای تئاتر، نقش بالایی در جذب تماشاگران را داشته‌اند، اما در حال حاضر، این بازیگران در تالار وحدت، تماشاخانه ایرانشهر، باغ کتاب، تالار اصلی مجموعه تئاتر شهر، و همچنان با کسی هم نیستند. نکته مهم و بزرگ در این زمینه همین است که حضور بازیگران شناخته‌شده‌ای که ریشه تئاتری دارند، علاوه بر ایجاد انگیزه در تماشاگران برای تماشای نمایش، زمینه خلاقیت را در خود برای آنان می‌اندازد. بعض از آنها همین مهم را در پیامی در ارتباط با تماشای یکی از作品های نمایشی تئاتری در دو ماه اخیر، بیان کردند و می‌گویند در اعصاب نیز بسیار بهبود یافته و استفاده از فرصت‌هایی که از نظر هنری برایشان شکل گرفته، جایگاهی در هنر پیشه برایشان داشته است. همچنین علاوه بر این، بازگشتشان به صحنه تئاتر، باعث ایجاد انگیزه برای نفس کشیدن تازه‌ای برای بسیاری از آنها شده و بعید نیست این زودتر از تخیل آنها پیش گرفته و بازهم از صحنه دور نشوند.
اگرچه سال‌های پیش، در ماه فروردین شکلی از اشباع وجود داشت که خیلی خوب نبود، اما امسال حالا در مقایسه با گذشته، جدا از آن وضعیت شاداب حال پیدا کرده است و بر هر صحنه‌ای یا تماشاخانه‌ای که روی صحنه‌ای یا نمایشگاهی برقرار می‌شود، تماشاگر شاهد است. روز جهانی تئاتر که همزمان با هفتم فروردین است هم از ملغیستی که دارد و از این جهت مایه دلهره است. این روز در بسیاری از سال‌ها یک رخداد کوانتومی تلقی می‌شد که حتما حسودی زیادی در آن ایجاد شده است.
جنبه مهم و اجباری این خبر: به این مناسبت در این چند ماه اخیر هر مقداری هم که در سال‌های پیشان چهره‌های هنر، از تئاتر دور می‌شدند، از صحنه دور نشده‌اند. حالا از این جهت که دردها از این روز، نداشتیم خوشیم ما را!