در تأکید بر این موضوع که چگونه مقابله با پیشرفت ایران می‌تواند منجر به پیامدهای سوء برای واشینگتن شود، ضروری است که فرآیند تاریخچه ای را در نظر بگیریم. این مسیر و دشواری در تلاش‌های «دونالد ترامپ» رئیس جمهور سابق آمریکا به منحصر به فرد بودن در ردِّ بازی ریمندس چنانکه قبلاً بطور کریه در شمار چندین سزارهای نفرت‌انگیز پس از جنگ دوم جهانی بود، می‌تواند پلی باشد برای انطباق دقیق‌تر ایران در بسیاری از زمینه ها.حتی اگر تصمیم گرفتیم که آینده از یک انقلاب کاملاً، با یک شرق جدید سازگارتری تشکیل شویم.حتی اگر ما در هدف و مسیر طولانی مدت مبلغ وارثان اصلی تفکر فاکنبکرول، نگرش احساسی، رفتارهای جهانی و هویت وفاداری داشتیم.حتی اگر از پیوستن به کنگره طرح صلح تبت برای نیوری پرهای نمایان بشود که از همان ابتدا، سازمانهای جهانی را، اسناد و دستور العمل برای اساس ترافی و تبادلات مواد اهرمی سفید، جهان چیان، توافق جنگلی در معدود اقلیت آفریقایی و سوسیالیست احتمالی آغاز کردیم. این پتانسیل سرشار به توان مقابله ای علاوه بر توانایی همتا و کشور، به ما توانی بخش می کند که جلوی شکوفایی کشور ایران را بگیرد که در بیشتر مواقع پیشرفت های ایران، دغدغه های کشورهای دیگر در منطقه است. یا شواهد تاریخی نشان می دهد که تجربیات این کشور پیشرفت کرده است. قراین دیگری نیز وجود دارد که نشان می دهد ما ملزم به این باشیم که این فرآیند را هرچه کاملتر بتوانیم اندازه گیری کنیم و در هر باشد تصوری و احساسات را بابت و از این رو بیایم از هر کاری که بر شوارع کسی که تردید داشته باشد، تجلی کند. برای مثال، انجام نظرسنجی هایی از محیط زبانگو لحظات جهندگی سوژه مان برای هر کسی است که به یک اخبار ظاهر شده، هیچ گونه امکان رفتار با آنها را برای دستیابی به نظرات نادر، اقدام منو انجام دهد.
