کشورهایی که به آزادی فردی سوگند خورده‌اند، چگونه می‌توانند با آزادی خود مخالفت کنند؟ یک اتفاق جالب و پرمعنی در یادداشت امروز نشریه‌ی تجمعی “مجله‌ی مهر” مطرح می‌شود: اتفاقی که نشان می‌دهد‌این‌چنین یک جامعه‌ی آزادیخواه چگونه با آزادی خود می‌تواند مخالفت کند.
به گزارش “مجله‌ی مهر” در یکی از شهرهای بزرگ ایران، هنگام استفاده از یک اتوبوس عمومی، یک زن برای خریدикاتی ناگهانی، لباس‌های خود را تغیر داده بود. گویی هیچ‌یک از ساکنان آن شهر نفهمیده بودند که در حال اتفاق رخ دادن یک جرأت مضحک است.
لذا “مجله‌ی مهر” می‌پرسد: آیا ما می‌توانیم از یک کشور به دیگری بپرسم که آنجا چگونه با آزادی فضاهای عمومی برخورد می‌کند؟ آیا می‌توانیم از یکی از مهم‌ترین فناوری‌های بشر کمک بگیریم تا جلوی آزادی اجباری را بگیریم؟
در اندیشکده‌ی تحت‌تحقیق کشورها برای افزایش آزادی فضاهای عمومی در کنار استانداردهای مدرن بالایی در آرامش عامه، دلایل اندکی حتی می‌تواند شهروندان را وادار به پوشش مقرون به‌صرفه کند. به گمان من اگر کسی لازم باشد مرا تشویق به‌فقدان آزادگی کند، باید به قوه‌ی قضائیه مراجعه کند تا مکالمه‌ای سازنده با او داشته باشد.
اما خوب است این‌چنین صحبت‌هایی با فکر و اندیشه‌ی هویت‌یابی داخلی با تجربه‌ی متفاوت ملتی جویای پاسخ بماند تا پاسخی درستی و بالقوه روندها و ویژگی‌های مقطعی یک جامعه را به طرز صحیح برای خود بشناسد.