دانشمندان امروز در تلاش‌اند تا مدارهای جابجایی رشته دی‌ان‌ای را با ماشین‌های سلولی ترکیب کنند. این کار می‌تواند به ایجاد یک نسل جدید از «ربات‌های مولکولی» کمک کند که مستقیماً با محیط‌های سلولی در ارتباط است.
در اطلاعیه‌ای، دانشگاهیان گفتند که حالا می‌توانند به زودی در سیستم‌های بیولوژیکی محاسبات، سنجش و کنترل را در لحظه انجام دهند. از آنجایی که رسیدن به این فناوری هنوز به حل برخی چالش‌ها نیاز دارد، محققان تلاش می‌کنند تا نانودستگاه‌های قابل برنامه‌ریزی را پایدارتر کنند.
اشیاء بنیادی این فناوری، مدارهای جابجایی رشته دی‌ان‌ای هستند. این مدارها برای جابجایی رشته از محل توهولد استفاده می‌کنند. یک توهولد یک بخش کوچک در دی‌ان‌ای است که به صورت موقت با یک رشته دی‌ان‌ای دیگر متصل می‌شود. حالا به پیش می‌رویم و به این موضوع می‌پردازیم که چرا این فناوری مهم است.
با گسترش این فناوری، می‌توانیم به جوامع زیست‌رایانه‌ای چشم‌انداز_NEW لیلی تشکیل دهیم. همچنین، می‌توانیم دیدگاه‌های جدیدی در مورد جهش‌های کوانتومی و علوم زیستی بدست آورده باشیم. از آنجایی که این فناوری هنوز در مراحل ابتدایی قرار دارد، می‌توانیم به چالش‌های موجود در رابطه با عملکرد درون سلولی اشاره کنیم و راه‌های مختلف برای غلبه بر آن‌ها را بیان کنیم.
به عنوان مثال، جابجایی رشته دی‌ان‌ای به میزانی که در شرایط آزمایشگاهی انجام می‌شود، هنوز در داخل سلول‌ها بسیار حجیم است. برای غلبه بر این چالش‌ها، محققان در حال توسعه نانودستگاه‌های RNA هستند که در پلاسمیدها یا کروموزوم‌ها کدگذاری می‌شوند و به سلول‌ها اجازه می‌دهند تا این مدارها را نمایان کنند.
این پروژه یا بزرگ‌تر شدن کانال‌های همکاری یا کاهش موانع عملکرد درون سلولی است. نمایندگان این پژوهش هم‌اکنون این موضوع را بهینه می‌کنند تا تحقق ربات‌های مولکولی به‌اندازه پیشرفت درعلوم خلاق‌آمیز باشد.
این دومین حرکت در مسیر ماشین‌های سلولی است. حالا در مسیر ابزاری را در دسترسی‌های جدید به کیفیت ارائه دهیم و بشخصه، جنبه‌ای از بهتر شدن مردمان یابیم.