رویدادهای جنجالی از همان زمان بازدیدهای گردشگران رقم می خورد
در میان تمام این بازدیدها اتفاقات ناگوار از زمانی رخ می دهد که تخریب آثار تاریخی و یادگاری نویسی اتفاق می افتد. برای مثال یکی از این اتفاقات که در تعطیلات نوروز اتفاق افتاد، آوردن خاک توسط گردشگران از جزیره هرمز بود. این موضوع باعث درگیری بین گردشگران و ساکنان جزیره شد. کارشناسان هشدار دادند که تجدیدپذیری این ساحل به سادگی امکان پذیر نیست و حتی ممکن است یک میلیون سال دیگر تا زمان ترمیم آن سپری شود.
اگر رویدادهای مربوط به سالهای پیش را در نظر بگیریم و بپرسیم که آیا آیا اگر از زمان पहलینی که رخ داد راهی درست برای آموزش و فرهنگ سازی وجود داشت و یا می توانست وجود داشته باشد، شاید در حال حاضر شاهد غارت خاک هرمز و یادگاری نویسی بر دیوارهای سی و سه پل نبودیم. می توان به دو مساله اشاره کرد. نخست اینکه این افراد اندک هستند. دوم اینکه عمده ترین دلیل این اقدامات تخریبی ناآگاهی افراد است. اگر اطلاعات کافی از مکان ها و تبعات تخریب های خود داشته باشند قطعا این اقدامات را انجام نمی دهند.
فضای مجازی
اصفهان از آن شهرهایی است که نه فقط در تعطیلات نوروز بلکه در تمام روزهای سال دارای گردشگران قابل ملاحظه ای است. امسال نیز روز سوم فروردین ماه بود که اعلام شد که ظرفیت اماکن اقامتی شهر پر شده است. با افزایش جمعیت حجم اتفاق های غیر مترقبه هم افزایش می یابد. همان گونه که شاهد یادگاری نویسی بر دیواره سی و سه پل بودیم و حتما اگر نگاهی به این پل انداخته باشید یا دست کم تصاویرش را دیده باشید نوشته های بسیاری را بر حاشیه آن خواهید دید.
عبدالرضا جعفرزاده کارشناس ارشد جامعه شناسی جوانان در این مورد می گوید: به نظر می رسد این اتفاق ها تا حدی تحت تاثیر فضای مجازی است. به عبارت دیگر تاحدی می توان گفت بزرگ نمایی می شود. یک فرد در یک مکان خاص یک یادگاری می نویسد. برای مثال این اتفاق که در سی و سه پل افتاد. مثلا می نویسد. 85 میلیون نفر حالا ایرانی های خارج از کشور را هم در نظر بگیرید همه این افراد مطلع می شوند. قبلا هم این اتفاقات بوده است اما رسانه ها به این شکل نبوده اند که بخواهند این را به این صورت بازنمایی کنند. یک مورد بوده است. این چیزها چقدر اتفاق می افتند که ما بخواهیم به عنوان یک معضل به آن نگاه کنیم. قطعا همه جای دنیا هم این اتفاقات می افتند فقط اینجا ممکن است بیشتر باشد.
به گردشگران اطلاعات کافی ندادیم
این کارشناس با اشاره به لزوم آموزش و فرهنگ سازی افزود: باید به این مساله توجه کنیم که ما روش های آموزشی ما به چه شکل بوده است. چقدر توانسته ايم اهمیت این میراث فرهنگی را بین مردم جا ببندیم و چقدر خود مسئولان ما در نگهداری از این میراث کوشا بوده اند. وقتی ما خودمان یک جاهایی کوتاهی کردیم و آن طور که باید و شاید از این میراث نگهداری نکردیم نمی شود تقصیر را به گردن مردم انداخت.
یا حتی برای مثال با توجه به اینکه خاک هرمز باعث درگیری بین گردشگران و ساکنان جزیره شد. این کارشناس می گوید: من به عنوان یک شهروند عادی که یک سفری رفتم و احتمالا از یک قشر متوسط هم هستم از کجا باید بدانم که این خاک چه ارزشی دارد و چه ویژگی هایی دارد که بخواهم از آن نگهداری کنم. آیا ما اصلا جایی به شهروندانمان آموزش دادیم که مثلا همین خاک هرمز چه ارزش و اهمیتی دارد؟ اینکه این خاک چقدر طول کشیده تا آماده شده است و چقدر زمان میبرد تا بخواهد خودش را ترمیم کند، واقعا چند درصد مردم نسبت به این مسائل آگاهی و اطلاعات دارند؟ من بحث اول را این مساله می دانم که گاهی در برخی مسائل فرافکنی صورت می گیرد و از آن اصل موضوع فرار می کنند. همیشه یاد گرفتیم تقصیر را بندازیم گردن مردم. این طور نیست. باید مسئولان اول نگاهی به خودشان بندازند و ببینند به عنوان متولیان چه اقدامات زیرساختی در این زمینه انجام دادند که حالا از مردم توقع دارند؟ باید به خودشان مراجعه کنند. به عنوان افرادی که در حوزه میراث فرهنگی مسئولیت دارند بودجه و اعتبار دارند در این زمینه باید هزینه کنند. باید فرهنگ سازی کنند. چقدر این اتفاق افتاده است؟ من که ندیدم جایی عنوان شده باشد قبل از این اتفاقات اخیر که این خاک هرمز چقدر ارزشمند است. اکثر این اتفاق ها براثر ناآگاهی می افتد.
شدت شلوغی
یکی از این اتفاقات بارقه های بیدارکنندگی روی هم کرده است. برای مثال یکی از تخریب ها که همواره اتفاق می افتد در اتصال عکس کشیدن از علم گویا در پایتخت اتفاق افتاده بود. در این راستا می توان به شکستن و افتادن نرده های حافظیه در شیراز اشاره کرد که بار تجدید حیات می دهد. این اتفاق یکی از دلایل شلوغی در حافظیه در لحظه تحویل سال بود که متاسفانه هر سال مشترک این شلوغی و تخریب می باشد. عنوان شلوغی در این راستا می تواند دلیل باشد. برخی می گویند این تحویل سال مثل همیشه بوده است. مگر اینکه به ما همه ساله به یاد آوری بیاوریم! گویی که برای اعتراض و تبریک به نازلترین صور ممکن دست برزید! شلوغی های انسان ها در نقاط وسیع طرز فکر بشر را به جهت همین شلوغی از حالت فیزیولوژیکی به حالت عمق و عمق تر برای وی تبدیل می کند. وقت می نظرند؟ انسان ها وقتی کم جمعیت تر شوند شاید که هرچه به زودتر در حال اندیشیدن وردهای فرهنگی و هنری که در تمدن و فرهنگ وی سهیم هستند باشند روی آن فکری می کنند و خواهان همانند فکری یا انسجام فرهنگی یا کاری ندارند!