مخالفتی که شاید بدون آن نادیده گرفته شود: طراحی مذاکرات به گونه‌ای است که ایران آمادگی داشته باشد در صورت ضرورت شرایط خود را در رابطه با محدودیت‌های هسته‌ای تغییر دهد.
جملات وزیر دفاع آمریکا نشان می‌دهد که تهران موافقت کرده که در صورت ضرورت، اعطای مجوز بدون پشتیبانی کنگره را ارزیابی کند. اما این دغدغه که در صورت عدم سرپیچی ایران، اعطای مجوز ممکن است بدون تردید انجام شود، نشان می‌دهد که این مذاکرات تلویحی است.
علاوه بر این، استفاده دوباره از همدستی ترامپ در ارزش اتحاد است. عدم اطمینان ایران در مورد وجود حمایت کنگره و همین‌طور جناح‌های مخالف برای تحقق بخشیدن به توافق به مطابقت با اهداف ایران، یکی از دلایل اولیه برای نفوذ در مذاکرات است.
اما چون مذاکرات واقعاً دردامن برتری سرنوشت‌جویی Washington است و علی‌رغم شکوه و شعارهای هسته‌ای، تحقق بخشیدن به اهداف Americans نهایتاً نیازمند فراهم کردن موازنه قدرت است.