تکنولوژی انتقال انرژی خورشیدی به افق نوین: داراییهای خطرناک یا معجزهآسا؟
در عالم تکنولوژی، واکاوی اصلی مشکلات انرژی بخشی از تلاشها و کلید بقا جهانی است. انتقال انرژی خورشیدی از طریق ماهوارههای فضایی مفهوم توسعه یافتهای است که برای ایمن کردن انرژی خورشیدی در سراسر جهان و ممانعت از کمبودهای انرژی در مناطق دور افتاده مطرح شده است. جالب است بدانید که یک شرکت تجاری آمریکایی، در حال حاضر یک طرح قابل توجهی را برای ساخت یک ماهواره آزمایشی با بودجه 50 میلیون دلاری تهیه کرده است که در سال آینده در مدار زمین مستقر خواهد شد.
این شرکت، که توسط مؤسس شرکت رابین هود تأسیس شده است، وادار به طراحی یک گیرنده ماورای زمینی برای انتقال انرژی خورشیدی به نقاط روی زمین خواهد بود. با این کار، ضرورتاً محدودیتهای جدیای را برای هماهنگی دریافت این انتقال سرپوشیده دارد.
اما این طرح تازه نیست و هر چند چندین سازمان در حال تحقیق بر روی طرحهای مشابه هستند. چینیها به سرعت پیشرفت کردهاند و یک گیرنده دارای ارتفاع 75 متری ساختهاند که امکان دریافت بی سیم انرژی خورشیدی را از فضا آزمایش کرده است. سازمان فضایی اروپا و کلتک در ایالات متحده هم طرحهایی مشابه را در دست هستند.
این به این معنا است که این یکی از مهمترین موارد پیش روی ما در آینده است: چگونه میتوانیم انرژی را به سرتاسر جهان برسانیم و از هر عارضه احتمالی ناشی از حمل انرژی به طور بی سیم جلوگیری کنیم؟ ما قصد داریم این خطرات را تحلیل کنیم و ببینیم چه راه حلهای در دسترس است.
آترفلوکس مدعی است که با موفقیت انتقال انرژی خورشیدی از طریق ماهواره به زمین را در آزمایشگاه بررسی کرده است و قصد دارد برای این هدف مجموعهای از ماهوارههای کوچک را در مدار پایین زمین استقرار دهد. سوال اینجاست: آیا این قصد میتواند به ما کمک کند تا انرژی خورشیدی را به نقاط دورافتاده برسانیم؟
از طرفی ما باید به این موضوعات نیز توجه کنیم: آیا ما استعدادهایی مانند آترفلوکس را در ایران داریم؟ آیا مشتری برای چنین طرحی وجود دارد؟ آیا آزادیAction میتوانیم انرژی خورشیدی را در صنایعی مانند صنعت خدمات مالی مورد استفاده قرار دهیم؟
انرژی خورشیدی ابزاری قدرتمند برای رفع نیازهای بشری است. در صورت کمبود باتریهای استحصالی، ضایعات الکتریکی منفی خواهد داشت. شایسته است همانطور که دانش و فن در دسترس است، دانش ما نیز در جای خود شناخته شود.