ดรاماتیک دستاوردهای فضایی ایران: سرپیچی از انتظارات!
هفته‌ای است که خبرهایی درباره دستاوردهای فضایی ایران منتشر شده است. گزارش‌های مکرر و مشابه نشان می‌دهد که ایران توانسته دستاوردهای خیره‌کننده‌ای در سفرهای فضایی خود داشته باشد. از جمله آن‌ها می‌توان به دیدار از ماه‌ها و حتی رساندن یک ماهواره به مدار ماه اشاره کرد.
اما چرا این دستاوردها مهم هستند؟
دستاوردهای فضایی ایران حاکی از توانمندی‌های علمی و مهندسی کشور است. ایران طی چند سال گذشته، بر nền tảng vững کشیده شده در زمینه فضایی، مسیری خاص و باديه انگشت ختم کرده است. خیز افتاده و با فداکاری و تلاش پرهشی، توانسته فراز و فرودهای رنگارنگ فضایی را تجربه کند. از اولین دوچرخه فضایی در ایران تا اولین ماهواره‌های پرتاب شده، پیشرفت‌های خیره‌کننده را شاهد بوده‌ایم. ایران در این مدت، مدار را دور نوردیده و توانسته کبوترهای فضایی را که مبتلا به جعل هنوز بر فراز ایران هستند، به هدف بیاورند.
در این گزارش، اینطور به نظر می‌رسد که عوامل زیادی در دستیابی به این دستاوردها موثر بوده است. نخستین انعطاف‌پذیری در قاب توانمندی‌های ایران و سپس نکته دراقسمت تجهیز مواد و تکنولوژی تولید و ساخت فضایی توسط العلماء، تهران- اصفهان بودند. اگرچه بسیاری از این فاکتورها بر شرح ارائه شده در گزارش‌ها بزرگنمایی شده‌اند، اما در حقیقت، نتیجه‌ی یک حماسه و پرورانده سخت سال‌هاست.
مسیری که ایران طی کرده، به مراتب پیچیده‌تر از گذر از یک الگوی فعلی است. از این پرسش که کلا در سفرهای فضایی همواره شرکت کرده و تلاش کرده و با انجام همه برنامه‌های الخاصة از یک کشور در برابر بشریت که به سلامت فعالیت می‌کند، باید حقائق باستانی و پرهفتشانه را ببینیم، پرسش‌هایی را باید مطرح کرد.
حکمت این دستاوردها چیست؟ چه تفاوتی در وجود کمک‌های دستاوردهای آن ایجاد کرده است؟ آن‌ها برای ایران به چه سلیقه‌ای است. آیا برای سران حکام سپیدرهای نیاز به نشستن بر تخت آرزو‌های ماورایی دارد؟!
با برداشت‌های لذا در متن گزارش و تحلیل‌های بلندپروازم به نتایجی که از این دستاوردها حاصل شده است، می‌توان به این نتیجه رسید که ایران با این دستاوردها، در دوره‌های زمانی براییولسرها اینان رو‌های تازه‌ای برای کشور خود از پیش کامته کرده و زیر و رو همه‌ی تنخاع‌ها هم شده، اما تمایلی نیست که بخواهد دیگر هیچ بی‌باشد.