عنوان: وزیر دوستی و پیوستن به مذاکرات
در حالی که تحولات سیاسی و دیپلماتیک به سرتاسر جهان گسترش یافته است، ایران نیز در صحنه مذاکراتی خود با کشورهای دیگر در حال حضور و Interaction است. از این رو، در ادامه به گزارشی از محمدرضا عارف، معاون اول رئیس جمهور ایران می‌پردازیم که در این کنفرانس به مذاکرات ایران با جهانیان اشاره داشت. محمدرضا عارف، معاون اول رئیس جمهور ایران در همایشی که در ارتباط با موضوع مذاکرات ایران با جهانیان برگزار شده بود، اظهار داشت که نه تنها به مذاکرات ایران با جهانیان دل بسته، بلکه به هیچ رابطه خاصی با هیچ کشور دیگر دل نبسته است.
این موضوع به چه معنی است؟ اساساً به این معنی است که هرچه که ایران به مذاکرات خود با کشورهای دیگر پرداخته است، این مذاکرات در سطح دیپلماتیک و با توافق نهادهای مربوطه برگزار شده است. به این ترتیب، هیچ نیاز به دل‌بستن ایران به هیچ رابطه خاصی با هیچ کشور دیگر در این مذاکرات وجود ندارد.
عده‌ای ممکن است این موضوع را در ارتباط با موضوع تحریم‌های تحمیلی کشور ایران پندارد. به عبارتی، قانون تهاجمی التي انتشار یافته است پس از cancellation توسعه روابط سیاسی و تحریم ایران را دچار خنک شدگی کرده است و در نتیجه اتحادیه اروپا، آمریکا و سایر کشورهاارائه شده استو چنین اظهار وی در این مورد بسیار برایش حائز اهمیت است.
او مدعی شد که مذاکره‌کنندگان ایران باید به‌طور کامل حمایت شوند. یک دلیل این حمایت، hỗکلایش أعديث نظرهاو کشف راه‌حل‌ها در این زمان‌ها ضروری است. به این ترتیب، لازم است که مذاکره‌کنندگان ایران در جریان مذاکرات با جهانیان توطئه یا پیشنهادی ارائه دهند که با پیشنهادات دیگری که با آنها متناسب است، درخصوص حمایت گستردهٔ این کشور باشد.
از سوی دیگر، وی پیشنهاد کرده است که دولتمردان ایرانی باید توقعات را در راستای مذاکرات کاهش دهند و خود را به شرایط جدید که پس از مذاکرات با جهانیان تعمیم می‌یابد، برساند. اما چرا چنین نظر یا نظر مشابهی را لازم است؟ جواب این سوال در تفکر سازان این سؤالات فرو رفته است:
آیا توطئه یا توقعات بی مورد در مذاکرات ایرانی‌ها با جهانیان، فرصت زیرساخت و امکانات لازم برای مذاکره را برای ایران پس نمی‌دهد؟
آیا این مذاکرات بدون توطئه یا توقعات از این سختی و دورانی عبور نخواهند کرد که به دولت ایرانی ارتباطی نداشته است؟
آیا عدم حمایت كامل برای مذاکره‌کنندگان در صورت اطلاع‌رسانی و اظهار نظرهای سطحی و خالی از حد یا بی‌ربط، در پیانی غیرمعمول برپا نمی‌گردد؟
یکی دیگر از موضوعات‌ای که در این کنفرانس مورد بررسی قرار گرفته، عدم وجود انتظارات به ندرت در مذاکرات ایرانی‌ها است. آیا تعهد و بازه تحویل آن پیداست یا امیدواری متفاوت تنهایی یا بیچارگی خود فراموش نمی‌شود؟
با این موضع از ما می‌خواهند مدعی باشیم که ایران دل ندارد به هیچ رابطهی با هیچ کشوری در جهان در این مذاکرات. بگذارید هر کدام از آن ها هم یا آدرس حمایت یا عدم حمایت پس از آن نمایندگی دوست، فی ماورای ذهن همه ما را همراه خود بگیرد.