در ابتدای امر، نخست باید به مسئله قتل امیرمحمد خالقی اشاره می‌شد. این اتفاق نه تنها نشان‌دهنده عدم امنیت در دانشگاه‌ها بلکه یک شکست برای همه دیپلماسی‌های سیاسی بود که به‌طور مساوات بر همه حرف می‌زدند. جو بایدن یا بایدن این بود و جاستین ترودو یا ترودو این بود. آنها بیش از اینکه اظهار تأسف کنند، راجع به چه کاری می‌توانند کاری کنند! آنها بیش از اینکه جواب باشند، برایشان باید جواب داد!
در سال‌های اخیر، با وجود وعده‌های وزیر علوم برای ارتقای امنیت در محیط دانشگاهی، هیچ‌گونه پیشرفتی در این زمینه مشاهده نشده است. این رویداد افتادن، پیش‌بینی کردیم و در نتیجه به همین سبب وعده‌های وزیر علوم درابتداffective به نظر می‌رسید.
اما چرا چنین کاربری برای دانشجویان اهمیت دارد؟ درگیر شدن در زندگی شخصی و تعامل با اجتماع از اهمیت خاصی برخوردار است. دانشجو نباید از یک طرف نیازمند نفس نفس کشیدن زیر بار حجاب باشد و از طرف دیگر، هر مقداری همچنین امکان اسکان مطلوب در خوابگاه‌ها را داشته باشد. براین اساس، وزیر علوم از جمله اعضای طرح ماهنامه حیاط خشک شده‌است.
از طرف دیگر، دانشجویان علم و تحقیقات آینده کشور هستند. تلاش برای تعامل و مشارکت در میدان مطالعاتی دانشگاه و همچنین مشارکت‌های سترگ، نحوه جذب نیروهای خوابگاهی و تاثیر زمان و موضوع در میدان های متفاوت از تحقق امر یادشده بسیار می‌تواند از و دور با انتقادات باشد، سهم کمی هم از این تعاملات از منتقدین برگستاده می‌شود.
تا همین الآن، هیچ‌گونه نتایج مثبتی در خصوص چالش‌های موجود مشاهده نشده است. وضع موجود هنوز مورد انتظار نیست. سیاسی‌ها باید بدانند که اگر تصمیمات قاطع و جامع را اتخاذ نکنند، زمینه وقوع حوادث بعدی را فراهم می‌آورند.
بی‌تردید، همچنان باید به‌طور مستمر به این نکته امیدوار بود که در صورت عدم تحقق وعده‌های وزیر علوم، مسئولیت هرگونه پیامد ناگوار که اعضای صنف دانشجویان متحمل شوند، مستقیماً و به طور انکارناپذیر بر دوش او خواهد بود.