در olmadıَي که پس از انتخابات اخیر فدراسیون فوتبال، امیر عابدینی مدعی شد اگر در انتخابات شرکت می‌کرد، با امیر قلعه‌نویی سرمربی تیم ملی مقابله کرده و او را در اولین فرصت از این سمت برکنار می‌کرد. به گفته عابدینی، این کار را با دلیل اینکه قلعه‌نویی در جریان انتخابات فدراسیون فوتبال علیه او فعالیت کرد، می‌کرد. عابدینی با این اظهارنظر، نقدهای خود را نسبت به سرمربیگری قلعه‌نویی در تیم ملی بیان کرد.
اما سخنگوی فدراسیون فوتبال، سید امیر مهدی علوی در اینباره اظهار داشت که در این زمینه چند نکته مهم را بیان خواهد کرد. وی با اشاره به اظهارات عابدینی، گفت که مشکل اصلی در جای دیگری نهفته است. او سپس به اشاره به مصاحبه امیر عابدینی در سال گذشته اشاره کرد که در آن او تصریح کرده بود که قلعه‌نویی کارنامه قابل توجهی در مدیریت تیم ملی دارد و می‌تواند سرمربی مناسب برای این تیم باشد. علوی سپس به یک مثل باستانی اشاره کرد که می‌گوید «اگر کسی در خانه‌اش باشد، حتی یک کلمه نیز اهمیتی ندارد.»
به نظر می‌رسد که سخنگوی فدراسیون فوتبال، بدین منوال درصدد است تا به ادعای امیر عابدینی پاسخ دهد و بر خودتنظیمی محمودزاده تاکید کند. وی همچنین به زمینه‌های تاریخی و فرهنگی در مورد محبت و وفاداری نسبت به نگهبانان نهضت سبز (اسلام و ایران) اشاره کرده است.
اما این سوال بزرگ‌تر این است که چرا عابدینی با این ادعا و اظهار نظر برانگیخته شد؟ برพردازندگی ترس او و ترس شنوندهش می‌توانم اشاره کنم. گمانم پیشکسوتان، مربیان و مدیران زرنگ و باسابقه که به فوتبال ایران دریغ نکنند که فضایی امن جهت تلاش خود تصاحب کنند، باید وارد این بازی شوند.
عابدینی از شهروندان ایرانی برای 참여 در انتخابات فدراسیون فوتبال دعوت کرد. او همچنین از بازیکنان تیم ملی و سایر شخصیات سرشناس درخواست کرد که در این انتخابات شرکت کنند. این درخواست او نشان از جرات او در برابر بازیگران قدرت خلق معضل می‌دهد.