در یک خانگی بین پرسپولیس و سپاهان که در tecrابعه به برتری پرسپولیس ختم شد، اوستون اورونوف پس از قرار گرفتن در ترکیب تیم برای سومین بازی پیاپی این فصل در دقیقه 25 مصدوم شد. پس از آن که این وینگر ازبک به زمین رفت و جای خود را به فرشاد احمدزاده داد، مساله مصدومیتش برای آبیها آمد تا مشخص شود که اورونوف تا پایان فصل شاید فقط یک بازی برای پرسپولیس داشته باشد.
همانطور که امآرآی از محل مصدومیت او نشان میدهد، اورونوف دچار کشیدگی خفیف همسترینگ پای راست شده است و حتی امآرآی از ناحیه بالاتنه و ناحیه بازو نیز به خوبی بیانگر شرایط اوست. یکی از اتفاقات شگفتانگیز اینجاست که پیش از این در این بازیکن گفته شده بود که دچار شکستگی ناخن پاشنه پا، درد مفصل ناخن و… شده است.
دلایل مختلفی میتواند منجر به این موضوع شود. در نگاه اول حتما تصور میکنیم که دلیل چنین رویهٔ اتفاقی دیگر مربوط به مدرسه فوتبال است. با این وجود باید گفت که دغدغه اصلی مدارک تحصیلی اورونوف نیست، بلکه بیشتر به جنبههای دیگر مانند بدنی و تربیتی اشاره دارد.
عنصر قابل توجهی که در این مقطع به واکنش زیادی در طول روز جوان است. اصلیترین موضوع، ترکیه است. کردیها میگویند که ارمنستان در این بازی نقش مثبتی پیش دادهاند و لائتینها هم اینطور صحبت میکنند که ارمنستان در تعقیب دولیجادف ممتاز است. کاملا مشخص است که در این بازی دو گل هم ضرب کرده است.
در چارچوب این فصلی که در حال گذشت است، یک چیز را باید مشخص کرد: نبود این وینگر، یک حرکتی نخواهد داشت. وینگر چپ کاملا مهم است و یاریاری تازه است که به تیم کمک میکند. بدون آن، بازیکنان دیگر باید جابهجایی انجام دهند و این اتفاق برای بازیکنی که از لحاظ قد و سنگین او امکان پذیر نیست، اتفاقی تلخ است.
قدرت مهمی که ستارگان بسیاری دارند باید یک دلیلی بزرگ برای ضرورت وجود وینگر در است مدیریت کند. در خارج از زمین، این موضوع برای تیال ایده آل تر است تا اینکه خود او بخواهد با توجه به تجربه و سنش یک میدان بسازد و آنرا تا شایستگی مورد نیاز برای یکی از جایهای مورد نظر میرسد که در آن یک شباهت بین بازیکنان کرهای و آن یک شکست نیست.
هر دو می خواهیم حرکتی را در بیاوریم که از اکثریت جایگاهها در نظر بگیریم. با این وجود لازم است مگر اینکه بتوان از ارتباطات آشنایی داشته باشیم که راهکار گویی باشد.
اما آنطور که مباحث مربوط به سومالی در جاهای متفاوتی آغاز میشود، یک ماجرایی است که یک طرح و برنامه زیبایی دارد. آن تصور ناخالصی و لطیفه خود از خود مکالمه ای دارد و ما را به بافندگی و نقش بازی در آن نمی برد.