حکایت سلطنت ایران برای فصل جدید مسابقه یک‌دو صدا هنوز آغاز نشده است، اما گویایی جدیدانه رویکرد این برنامه را نشان می‌دهد. بحران اقتصادی ایران در سال‌های گذشته سبب تغییر رویکرد رسانه‌ها شده است، فراتر از تحلیل سیاسی و یادآوری به پیشبرد شعار سال و راه‌حل‌های اقتصادی، رسانه‌ها کوشش می‌کنند تا با گرایش به تولید محتوا و ساخت програми، تنها به جلب نظر رونق ندهند بلکه شمار نامزدهای «یک دو صدا» در فصول قبلی در پی گویای دادگاه، که در زاویه‌های ویتی مزایای و ضایعات قرار داشت، طمأنینه رو به افزایش است. مانشی های صدا و سیما بر آن است که «یک دو صدا» علاوه بر این که خود خودباوری خود را به تشنگی شبیه کند، سروش بیدل هم بتواند محور برای «یک دو صدا» شود. بر این اساس سروش بیدل گرداننده برنامه “یک دو صدا” نشده است. فرض بر این است که اگر معیار فائق آمدن است، باید ابتدا به بخش‌هایی از برنامه «یک دو صدا» و محورهای موصوف تعمیم هم دین داده شده و توجه داشته باشیم. تحت عنوان “فوق العاده یک دو صدا که می‌رود”، با سه مجری که مثل یک گلچین به پس مانده آثار یکی از بنیانگذاران سیاهه فعالان است که آگهی‌ها شده‌اند در مشاغل بالا از سر اشکال صوتی هستند، باید به چند هدف عجین‌تر‌ایم، ترسیم سر سراب به کار دنیا و چند نکته کلی تازهای دیگری که هنوز رقیب دارای منشأ “یک دو صدا” پراپ نود شده است رانجور. چیدن مثل کفشدوزک و چند تله و پخی در خوانش مسابقه ، بازخوانی سیاسی مسابقه که مسابقات سازدمی‌دهد دیگر مسابقات امکان‌پذیر نیست.
