حس نگرانی هنرمندان موسیقی نواحی ایران روزبه‌روز افزایش می‌یابد. پیداست که نمایش غم‌نامه‌ها به حال ناامیدی بر نمی‌تابد و شاید دلیل خلف انتظار به دلایل دیگری باشد که امروز به برخی از آنها خواهیم پرداخت.
در عصر حاضر، هنرمندان موسیقی نواحی ایران برای بازپس‌گیری مکان خود در عرصه هنری، بر هویت منطقه‌ای و مختصات فرهنگی محلی خویش بیشتر از همیشه تکیه دارند. تلاش برای احیای نغمه‌ها و سازهای محلی ناشی از نگرانی برای از دست رفتن هویت فرهنگی است. موسیقی نواحی به منزله ی اولین عامل ارتباط هنرمندان و خویشان با تبار و فرهنگ دامنه خویش جلوه می‌کند.
هنر نمایش گویی ی مرزهای جغرافیایی، خطوط رگی در خون ما را زمین خورده، و فقط خویشانمان را می‌توانیم شناختیم و به رسمیت بشناختیم که فرهنگی که افقهای وسیع و تمایلات اجتماعی قومی را می‌پذیرد. در تاریخ طولانی ایران، موسیقی نواحی خود را با دیگر میراث فرهنگی از جمله دست chữ اساطیر، متون مربوط به روز باستانی، پاره‌های از اسطوره‌های خیالی هم با هم پیوند داده است.