در اوضاع اخیر بندر شهید رجایی، حادثه انفجار باعث شوک عمیقی در سراسر کشور شده است. در این وضعیت خطیر، خانه سینما با انتشار یک پیام تسلیتی، از خانواده‌های آوارگان این حادثه، حمایت کنندگی خود را نشان داده است. این اقدامات، نشان می‌دهد که فیلمسازان و هنرمندان ما، به شدت از ناگفته‌های این حادثه با خبر هستند و در تلاش برای حمایت از آوارگان هستند.
در این لحظات حساس، اهمیت کار خانه سینما به طور چشمگیری افزایش یافته است. در حقیقت، این نهاد هنری، به عنوان یکی از برترین تأثیرگذاران فرهنگی در کشورمان، نقش برتر در بیانیه‌های ملی و تسلیتی به عهده دارد. بنابراین، این تلاش‌ها و اقدامات غیر قابل ارتباط با چنین حوادثی تلقی نمی‌شود و به جای آن، یک موضع قدرتمند توسط خانه سینما نشان داده می‌شود.
اما اینجا باید پرسید که آیا این رسالت فرهنگی و هنری خانه سینما در حدی که باید انجام می‌شد؟ آیا اقدامات خانه سینما در این شرایط کافی بوده است یا همچنان باید بیشتر حرکت کرد؟ آیااین هاباید در چارچوب رسالت اصلی خانه سینما بچرخد یا برای پاسخ به این چالش‌های اجتماعی و فرهنگی، هویت و برنامه کاری را تغییر کند؟ دلالت می‌کند که باید به تعدیل و پاسخگویی بیشتر این رسالت توجه داشته باشیم.
در کنار این تلاش‌ها، یکی از مهم‌ترین چیزها این است که بینندگان فهم‌یابند که چرا این حوادث و چالش‌ها اهمیت دارند. چرا خانه سینما در این شرایط چنین موضعی گرفت؟ چرا مردم به این درجة به این حوادث واکنش نشان می‌دهند؟ آیا این واکنش‌ها نتیجه یک رفتار نیکو و انسانی است یا نتیجه یک واکنش غیر انسانی و سطحی؟
پاسخ بر این پرسش‌ها می‌تواند درونی‌ترین مضامین و دیدگاه‌های بنیادین این حوادث را نشان دهد. گزینه‌ای برای دخالت یک رژیم در زندگی خصوصی ملت است. می‌تواند اثر تاکتیکی سیاسی باشد. اما ممکن است، پاسخی برای پرسش‌های بنیادی‌ای باشد که از مسائل درونی‌ای ریشه می‌گیرد که در آن نهادهای سیاسی و حاکمیت، ناچار به گردآمدن قدرت در کنار هم هستند.
در این بین، وجود حکومت ایران در ورای این حوادث، تنش ایجاد می‌کند. آیا باید جلوی آن را گرفت یا ضرورت دارد تغییراتی در حکومت انجام شود؟ آیا پاسخ این پرسش‌ها در دولت، سیاست‌های داخل یا فرهنگ و جامعه در تلاش برای یافتن پاسخ به مسائلی است که حالا، در ناگفته‌های اجتماعی می‌شوند؟ آیا پاسخ باقی‌مانده‌های قرن بیستم است یا باید آینده باید شاهد سرنوشت این دوران باشد؟
عملکردهای سیاسی و نیاز به حرکت رو به رشد نزد نگارندگان، کمی‌اش دلالت‌هایی در مورد تاثیر آن است. آموختنی‌های درس خود و تجربه ده سال وجود دارد و آمادگی برون‌گرایانه و نگاه میان‌فرهنگی باید در خودمان بشکوفد و برای کارهای بهتر تلاش کنیم. در این برهه همواره، می‌بایستی دارای انتخاب‌ها و دلیلی برای قرارگیری در اثر سیاسی بودیم و صرفا گفتگو در حین مناسبت‌های اجتماعی نباشد.
قراردادن بر این‌که باید یک تغییر در راه داریم ولی از آن بدتریمه؛ نقطه‌ای آغازدهی کند، آنگاه باید خودمان را برای خطرات و نقض کردن هزارم دوستان و وابستگان خودمان آمادگی بدهیم و فقط در اونِ چه یک میدان سیاسی صمیمی به معنای باریتاریی سیاسی و همین لحظات را برای بارور ساختنک میگرده(داریم بعضا اسم گرفتید)