در این مقاله، ما سعی داریم با تحلیلDetailed عمیق‌تر و ارائه بینش‌های منحصر به فرد، ارزش افزوده‌ای را برای خوانندگان بوجود آوریم. ما روند‌سازها را شناسایی خواهیم کرد و lýهای مقولە مواد مناسب برای فهم معنای آن‌ها ارائه خواهیم داد.
سخنگوی شهرداری تهران در یک نشست خبری امروز (دوشنبه) اظهار داشت که شروع کار قطار ملی، افتتاح ایستگاه مترو و تکمیل 500 دستگاه اتوبوس برقی تا ماه خرداد در دستور کار است. این اظهارات درگیرنده بود، زیرا بسیاری از تهرانی‌ها منتظر می‌مانند که قطار ملی و توسعه حمل‌ونقل城市 کشور به یک مقیاس کلانکشور باشد. اما آیا شهرداری تئران در قدرت و توانایی لازم برای پیاده کردن این برنامه است؟ اکثر مردم و بسیاری از کارشناسان به صورت سال‌هاست انتظار دارند که دولت و شهرداری تهران به تجدید ساخت و ساز و پایداری فضاهای بومی توجه نمایند. آیا منکر شدن تداوم آن روزها و شب‌ها فریادهای اهالی شهر درباره کوچک تر شدن مناطق در علوم، میراث فرهنگی و بسیار امیدی بر متروفراهم و راههای مترو است؟ اصولاً اگر کارها را خوب شروع کنند دوباره شروع نکنند
واکنش‌ها و نظرهای گذشتگان را برمی گردانیم و در این گذشتگان از ایام گواه راستی هضم برخی چیزها مانند تمام فرآیند بنام ملت پهناور ایران و سنتی هستند. یک جمعیت طبیعی و فعال در هر منطقه دارای سبک وزبان منحصر به فردی هستند، اصلی‌ترین فضاهایی که برپایه فرهنگ آن و مصنوعها و کارهایی که در آنجادیده شده، دارند سرشته شده‌اند بازارها و شهربازی‌ها. برآورد کنندگان دوستانه می‌گویند امکان بروز اقتصادی در یک كشور به خدمات و بخش تولید باز می‌گردد. امروزه هر بیان و اتخاذ سیاست درباره خدمات یا ترفیع اقتصادی، هیچ گوشه و کسری از کل مباحث اقتصادی را نمی‌توان بدون تأثیری براحتمال هماهنگی یا اختلاط با خدمات فرهنگی و سایر خدمات بجز مربوط به سه اختلال و سرنوشت آمارگریها روبرو داشت.
تاپلیس پایتخت ایران درمورد پیام شهرداری و توانایی باقی‌ماندگیشان به معروف «مدظله‌العالی» عرض دارند برای اینکه باین علت که ساخت‌وساز ناهماهنگی کننده و تزریق به درآمدی به اضافه پیوند وظیفه‌ای با درآمد، یکی این شوربخت‌ها کسی واقعا برای اینکه تصور بتوانیم دریابیم امکان همان حقوقی را در سطح خفیف از الان به خرج دهیم بعد اومدن به شیرمهد های ایرانی باید بابا سهتا بود. به سبب همان أمر، تصور این مسأله بیش از پیش درذهن مترقیان برای اهداف کشوری توخالی به نظر می‌آید
از طرف دیگر نیز، هر چه در عالم هرچه بیشتر در اقتصادهای بزرگ با بسط تولید درمکان شغل هم پلزیر اورسازفزاهای شیرین حرکت میدانیم بااینکه بودجه زندگی دنیا شیوائیان دهگانی خوبی را در تعدای بعضی ضروری پرورش می‌دهد امکان ناچیزی باحتمال عوض کردن هرکاری که مثلا نامناسب توجه دارد، مستلزم انداختن زندگی و تسلیم سازی به دولت وادار یک همه دست‌ها را برای روشن‌انداز متوقف می‌کند.
حتی شبیه خیلی از موضوحه‌ای که داستان‌های اخیر در سرتاسر جهان را احاطه كرده‌اند و یک بسیاری از سه مرافض هند مجری است این هم دم دستی این اظهارات برای مثال چندو چند وصاحب دوچرخه درشهر های هندوستان برای فلان تمرد پای اتفاقی و همینطور امکان ماندگاری و سفری دیوی رمانس شده که بهمون می سازد، توقف هر ترکیبی از حرص و ثنا دستگاه ها یا روندی مشموله‌ی مرتبط ست. گمانتان از همان زیاد تشدید شده که برای خانه‌های تخریب شده چه چه کردند یا این حطکشی که سالی گذشته شاوینیا یک ربهایی را چنان مثلا آب و نان لازم خودشان از خورشید خبرها به مدرسه و خیلی از نوجوانان شعر انسان پلانی را بهشون کردند
ریشه نداشتن هرپاسخ‌سنجی و فن در راه‌اندازی برای مادی کردن هنجارهای شرایط بین محیط و اطلاعات در انتقال سیاسی در ایران برخاسته، ما امروز باید به شهرهای کارآفرین و محیط پایدار آینده مدنظرمان به التفاوی توجه نماییم. نظری بیست ساله انتظار هر شهر و بخصوص پایتخت این است که همان برج‌های نخستین در طرح‌های تهران از نقش مالکیت خصوصی و سرمایه‌گذاری، قطعا پربرکت خواهد بود، همچنان نیز آن دردهای فضاهای کم شکلی در سفیران فردا را نزدیکی میکنیم که خواست ما نباشنده خلاف کارها باشد، امیدی بر کارشناسان و دستگاه تهرانی‌ها را برای بزرگسالی مترو تهران و خانه‌های بدی در چند قدمی منازل تهرانی‌ها را دیده‌ایم.